Eugeniusz Bunicz

"Gotów"

-

strzelec

„Gotów” (u „Ponurego”), „Genek” (w Powstaniu Warszawskim)

Ząbki

Ignacy - Genowefa z domu Gościcka

Przed wybuchem wojny ukończył kurs szybowcowy i spadochronowy.

We wrześniu 1939 roku brał udział w walkach pod dowództwem gen. bryg. Franciszka Kleeberga (Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie”), uczestniczył w bitwie pod Kockiem (2-6.10.1939). Wraz ze swoim oddziałem został do niewoli. Trafił do obozu jenieckiego na terenie Niemiec, do Stalagu III A Luckenwalde. W 1940 roku został przydzielony na roboty przymusowe do miejscowości Trebbin (ok. 30 km na południe od Berlina). Stamtąd na przełomie 1941/1942 uciekł i przedostał się na warszawską Pragę, gdzie mieszkał z rodzicami przed wybuchem wojny. W Warszawie był już poszukiwany przez Gestapo.

W połowie 1942 roku, po ucieczce z przymusowych robót z Trebbina przystąpił do konspiracji. Na wiosnę 1943 nawiązał kontakt z cichociemnym Rafałem Niedzielskim ps. „Rafał-Mocny” i trafił do tworzącego się oddziału partyzanckiego w Górach Świętokrzyskich pod dowództwo CC Jana Piwnika „Ponurego". Otrzymał pseudonim „Gotów". Został przydzielony do tzw. Plutonu Warszawskiego pod dowództwem najpierw CC Jana Rogowskiego ps. "Czarka", a następnie CC Waldemara Szwieca ps. "Robot". Pod ich dowództwem brał udział w licznych akcjach dywersyjnych. Pod koniec listopada 1943, z rozkazu „Ponurego” o rozformowaniu oddziałów, powrócił do Warszawy. Na początku 1944 roku wstąpił pod rozkazy „Szarego" Antoniego Hedy, gdzie walczył w lasach iłżeckich i koneckich. Na przełomie czerwca i lipca 1944 powrócił do Warszawy na pogrzeb swojego ojca Ignacego Bunicza (†27.VI.1944).

Warszawa, ul. Brukowa 22 m. 30 (obecnie ul. Okrzei)

IV Obwód "Grzymała" (Ochota) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - przydział w Obwodzie nieznany - uczestnik obrony "Reduty Wawelskiej".

Ochota. Od 1 do 11 sierpnia 1944 - Reduta Wawelska. Gdy Po 11 dniach bardzo ciężkich walk z nieprzyjacielem część oddziału wraz z dowództwem wycofała się kanałami do Śródmieścia, Eugeniusz Bunicz wraz z sześcioma powstańcami oraz sanitariuszką Teresą Kodelską ps. „Teresa„,Kinga" ” pozostali na terenie Reduty Wawelskiej. Po dwóch nieudanych próbach wydostania się kanałami powrócili na teren spalonej Reduty, gdzie ukrywali aż do końca Powstania i kapitulacji 2.10.1944 r.

Po kapitulacji opuścił Warszawę wyprowadzając z miasta 15-letnią sanitariuszkę „Teresę" (Teresę Kodelską, po wojnie Łaszek). Dotarł do pałacu w Małej Wsi koło Grójca, gdzie pozostawił „Tereskę" w bezpiecznym miejscu w majątku Morawskich. Sam udał się w kierunku miejscowości Końskie szukając kontaktu z oddziałem „Szarego" Antoniego Hedy.

Na początku 1945 roku wrócił na warszawską Pragę, gdzie dostał rozkaz, aby szkolić przyszłych młodych żołnierzy wstępujących do AK i ZWZ w posługiwaniu się bronią. Po licznych aresztowaniach dowódców nie mając zwierzchników i dalszych rozkazów, ujawnił się i skorzystał z tak zwanej „Amnestii” ogłoszonej w lutym 1947 roku. 18 grudnia 1952 wziął ślub cywilny z Wandą z Majdykowskich. Tuż przed Bożym Narodzeniem 1952 został aresztowany i skazany na trzy lata więzienia, do dziś nie wiadomo za co. Po pół roku pobytu w więzieniu dostał propozycje skrócenia wyroku pod warunkiem pracy w kopalni Uranu przez 1 rok. Nieświadomy zagrożenia, jakie wiązało się z pracą z tym pierwiastkiem zgodził się. Po około 18 miesiącach od chwili aresztowania został zwolniony z kopalni. W 1957 został powołany do odbycia służby wojskowej w LWP. Dostał przydział do jednostki wojskowej na terenie Legionowa koło Warszawy. Tam jako saper został skierowany do oczyszczania miasta Pułtusk z niewypałów i niewybuchów. Po trzech miesiącach służby został przeniesiony do rezerwy. Po wojnie pracował jako kupiec.

Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Partyzancki, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie dn. 2 października 1982 roku w szpitalu w Radzyminie. Jego choroba była najprawdopodobniej spowodowana odbytą w młodości pracą przymusową w kopalni uranu.

Cmentarz Bródnowski w Warszawie, w grobie rodzinnym - Aleja 29 C, grób 30.

MPW-baza uczestników PW, MPW-ankieta, (aktualizacja 12/2017). Prezentowane w biogramie fotografie i dokumenty pochodzą z archiwum rodzinnego syna, p. Piotra Bunicza i p. Magdaleny Bunicz-Bednarczyk

1. Cezary Chlebowski, Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie , wyd. Czytelnik, Warszawa 1985, s. 172, 430, 486 („Gotów, żołnierz Zgrupowań „Ponurego”) 2. Cezary Chlebowski, Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie , Wyd. VI popr. i roz, wyd. Tomasz Chlebowski, Warszawa 1993, s. 167, 403 („Gotów, żołnierz Zgrupowań „Ponurego”) 3. Cezary Chlebowski, Cztery z tysiąca, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1983, s. 42, 100, 105 („Gotów”, żołnierz „Robota”) 4. Cezary Chlebowski, Cztery z tysiąca, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1981, s. 42, 99, 104 („Gotów”, żołnierz „Robota”) 5. Cezary Chlebowski, „Ponury” major Jan Piwnik 1912-1944, Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej i Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2006, s. 67 („Gotów”) 6. Cezary Chlebowski, W Armii Państwa Podziemnego, Wydawnictwo Akson, Warszawa 2005, s. 376 7. Antoni Heda-Szary, Wspomnienia „Szarego”, wyd. Oficyna Wydawnicza Interim, Warszawa 1991, s.156 (wymieniony jako "Warszawiak") 8. Antoni Heda, Wspomnienia „Szarego”, wyd. Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2009, s.192, 194 (wymieniony jako "Warszawiak") 9. Józef Kazimierz Wroniszewski, IV Obwód Armii Krajowej Ochota Okręg Warszawa, Warszawa 1997, Przędsiębiorstwo Wydawnicze LAM, s. 267 („Genek”) 10. Józef Kazimierz Wroniszewski, Ochota 1939-1945, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1976, s. 702 („Genek") 11. Marek Jedynak, Dokumenty do dziejów Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponury”, IPN Kielce, Kielce-Kraków 2014, s. 105, 188 12. Marek Jedynak, Robotowcy 1943: Monografia II Zgrupowania Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponury”, ARSLIBRIS Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Końskie, Końskie 2007, s. 60, 70, 155 13. Opracowanie zbiorowe, B. Kacperski, J. Z. Wroniszewski, J. K. Wroniszewski, Końskie i powiat konecki 1939-1945, cz. VI, Konecka Księga Pamięci, ARSLIBRIS Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Końskie, Końskie 2008, s. 21 14. Opracowanie zbiorowe, B. Kacperski, J. Z. Wroniszewski, Końskie i powiat konecki 1939-1945: Konspiracja konecka 1943-1945, cz. IV, Końskie 2006, s. 92, 93, 107 15. Opracowanie zbiorowe, Ludność Cywilna w Powstaniu Warszawskim, t.1 cz.2, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1974, s. 501, 502, 504, 505 („Genek”) 16. Jacek Edward Wilczur, Sosny były świadkami: ziemia konecka w latach okupacji 1939-1945, Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982 - s. 299 („Gotów”)