Pseudonim:
-
Data urodzenia:
1892-10-07
Data śmierci:
1944-08-20
Funkcja:
lekarz
Pozycja na murze pamięci:
Kolumna: 68 Miejsce: 24
Miejsce urodzenia:
Berdyczów
Imiona rodziców:
Ziemowit - Zofia z domu Bielawska
Wykształcenie i praca zawodowa do 1939 r.:
Uczęszczała do prywatnej pensji Jadwigi Sikorskiej w Warszawie. W latach 1912-1918 studiowała w Żeńskim Instytucie Medycznym w Petersburgu, gdzie w 1918 uzyskała dyplom lekarski. Początkowo pracowała w Szpitalu dla Umysłowo Chorych w Winnicy na Podolu, w 1919 rozpoczęła pracę w Zakładzie dla Umysłowo Chorych w Tworkach pod Warszawą. W 1920 nostryfikowała dyplom na Uniwersytecie Warszawskim i rozpoczęła pracę w Szpitalu św. Jana Bożego w Warszawie. W 1923 przeniosła się do Wilna, gdzie w styczniu 1924 została asystentem w Klinice Psychiatrii Uniwersytetu Stefana Batorego. Działała także społecznie organizując opiekę nad psychicznie chorymi na wsi. W 1928 została adiunktem w Klinice Psychiatrii Uniwersytetu Stefana Batorego. Odbyła podróż naukową do Niemiec, Francji i Anglii. W 1935 powróciła do Warszawy, została ordynatorem w Szpitalu św. Jana Bożego, była także wykładowcą w Instytucie Pedagogiki Specjalnej.
Udział w wojnie obronnej 1939:
We wrześniu 1939 opiekowała się rannymi żołnierzami w Szpitalu św. Jana Bożego, przekształconego w Szpital Wojenny.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od wiosny 1940 - członek Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej, organizowała szkolenia sanitarne oraz pomoc medyczną dla żołnierzy ZWZ-AK . W jej mieszkaniu był punkt rozdzielczy prasy konspiracyjnej, przechowywała broń i materiały wybuchowe. Ukrywała osoby zagrożone aresztowaniem, lekarzy Żydów i ich rodziny. Uczestniczyła w tajnym nauczaniu medycyny.
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Grupa "Północ" - szpital Jana Bożego ul. Bonifraterska 12
Dzielnica:
Stare Miasto
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Po ewakuacji rannych i chorych ze Szpitala św. Jana Bożego pozostała z chorymi, których nie chciała zostawić bez opieki. Poległa podczas bombardowania szpitala. Po wojnie ekshumowana i pochowana na Powązkach Wojskowych, kwatera B-24-11-1
Informacje dodatkowe:
Wnioskowana 29.08.1944 r. przez szefa sanitariatu Grupy „Północ” do odznaczenia Krzyżem Walecznych. Data zasypania podawana w przedstawieniu do odznaczenia - 22/23.08.1944
Źródła:
J.B.Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej, tom I, Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 1997; St.Bayer, Służba Zdrowia Warszawy w walce z okupantem 1939-1945; Wydawnictwo MON, Warszawa 1985; M.Wiśniewska, M.Sikorska, Szpitale powstańczej Warszawy, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 1991. Wymieniana w relacji dr. Adolfa Falkowskiego: zeznanie złożone przed Okręgową Komisją Badania Zbrodni Niemieckich, Warszawa, 7 listopada 1947 roku . Tekst dostępny w ramach projektu "Zapisy terroru".
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

MPW-teczka, zbiory Marka Stroka

MPW-teczka, zbiory Marka Stroka

Zeznanie  dr. Adolfa Falkowskiego złożone przed Okręgową Komisją Badania Zbrodni Niemieckich, Warszawa, 7 listopada 1947 roku . Tekst dostępny w ramach projektu "Zapisy terroru".

Zeznanie dr. Adolfa Falkowskiego złożone przed Okręgową Komisją Badania Zbrodni Niemieckich, Warszawa, 7 listopada 1947 roku . Tekst dostępny w ramach projektu "Zapisy terroru".

Zeznanie  dr. Adolfa Falkowskiego złożone przed Okręgową Komisją Badania Zbrodni Niemieckich, Warszawa, 7 listopada 1947 roku . Tekst dostępny w ramach projektu "Zapisy terroru".

Zeznanie dr. Adolfa Falkowskiego złożone przed Okręgową Komisją Badania Zbrodni Niemieckich, Warszawa, 7 listopada 1947 roku . Tekst dostępny w ramach projektu "Zapisy terroru".

Nasz newsletter