Powstańcze Biogramy - Henryk Kotowski

Pseudonim:

"Ordon"

Funkcja:

dowódca drużyny

Stopień:

plutonowy pchor. (1944)

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Imiona rodziców:

Stanisław - Anna z domu Chojnacka

Wykształcenie do 1944 r. :

W czasie okupacji niemieckiej uczęszczał do gimnazjum, które ukończył z tzw. „małą maturą” w roku 1940.

Okres okupacji niemieckiej, praca przed Powstaniem:

Po śmierci ojca (1940r.) zajmował się dorywczą pracą zarobkową, w tym szmuglowaniem mięsa oraz działalnością konspiracyjną. Aresztowany i uwięziony na Pawiaku 25 października 1941 (wymieniony w książce “Pawiak więzienie Gestapo” autorstwa Reginy Domańskiej z 1978r KiW), skąd został wysłany do obozu w Neuengamme koło Hamburga w Niemczech, a następnie na prace przymusowe w niemieckiej fabryce w Bochum, skąd uciekł do GG w połowie 1942 r. Ponownie aresztowany i osadzony na Pawiaku 17 maja 1943r. Wykupiony z Pawiaka przez AK (w literaturze błędnie wymieniany jako rozstrzelany 29 maja 1943 - porównaj “Pawiak więzienie Gestapo”, s. 327).

Udział w konspiracji 1939 -1944:

W konspiracji w Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej od września 1940 roku, według innej wersji od 15 maja 1941 roku do lutego 1943 w Organizacji Wojskowej „Orzeł Biały” ZWZ-AK dowodzonej przez komendanta K. Kieszkowskiego ps. Prezes (przełożeni: dowódca wojskowy ppłk. „Gołdyń”, dowódca drużyny kpr. pchor. „Mazur”). W 1942 r. ukończył szkołę podoficerską uzyskując stopień kaprala. Do jego zadań należała łączność z innymi oddziałami i rozpoznanie na terenie Warszawy, Chełma Lubelskiego, Biskupic i Rejowca. W lutym 1943 przeszedł do Powstańczych Oddziałów Specjalnych „Jerzyki” w Warszawie pod dowództwem por. Jerzy Strzałkowskiego ps. Jerzy, przydzielony do kompanii „Zamkowa” (dowódca Roman Gardziński ps. Zgrzyt). Uczestniczył w akcjach bojowych oddziału w Warszawie. Odkomenderowany na Podole w 1943 r rozpoczął kurs dywersji i szkołę podchorążych w okolicy Lwowa (1943/1944), pod kierunkiem majora Greszczyńskiego ps. Zawisza. Po szkole skierowany do oddziału POS „Jerzyki” w Lasach Kurowieckich (dowódca rtm. K. Strzalkowski ps „Ziuk”). W kwietniu 1944 powrócił do Warszawy, gdzie brał udział w akcjach dywersyjno-sabotażowych.

Adres zamieszkania przed Powstaniem:

Warszawa, ul. Marii Kazimiery 96 m 7 (Marymont)

Oddział:

Armia Krajowa - Grupa "Północ" - pluton "Jerzyki", następnie w Grupie "Kampinos”. Od 1 sierpnia brał udział w Powstaniu Warszawskim w walkach w Śródmieściu i na Starym Mieście. 24 sierpnia przeszedł kanałami na Żoliborz, a następnie z POS "Jerzyki" pod dowództwem por. Jerzego Strzałkowskiego do Puszczy Kampinoskiej.

Szlak bojowy:

Stare Miasto - kanały - Żoliborz - Kampinos - Jaktorów

Odniesione rany:

Ranny w bitwie pod Jaktorowem - postrzał w plecy, dwukrotnie (w formularzu ZBoWiD z 14.10.1948 podawał również rany szarpane od trafienia odłamkami granatu).

Losy po Powstaniu:

Po bitwie pod Jaktorowem ukrywał się ranny u rodziny matki w Piasecznie. Po zakończeniu Powstania nawiązał ponownie kontakt z POS „Jerzyki” w majątku Moszna pod Pruszkowem i do stycznia 1945 utrzymywał łączność pomiędzy grupami „Jerzyków” w Piasecznie, Grójcu i Górze Kalwarii. Zakończył działalność i ujawnił się w Warszawie 29 września 1945 r.

Losy po wojnie:

Inżynier budownictwa lądowego. Projektant i wykonawca pomnika poległych żołnierzy AK - POS Jerzyki pod Pociechą w Puszczy Kampinoskiej.

Odznaczenia :

Order Wojenny Virtuti Militari V klasy, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski9 lipca 1976 r., Srebrny Krzyż Zasługi 10 kwietnia 1972r., Krzyż Walecznych 10/09/1944, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Partyzancki nr 260-82-28 z dn. 8/03/1982, Medal Wolności i Zwycięstwa nr 151328 dn. 9/ 11/1947, Odznaka Grunwaldzka nr 105018 dn. 17/04/1947r. Dyplom "Żołnierzowi Demokracji za walkę z najeźdźcą niemieckim o Polskę, Wolność i Lud".

Awanse:

Z dniem 12.10.1978 awansowany na stopień porucznika WP

Miejsce śmierci:

Warszawa

Miejsce pochówku:

Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera G, rząd 2 A, grób 11

Źródła:

Muzeum Powstania Warszawskiego, Baza Ewidencyjna uczestników Powstania Warszawskiego, nekrolog prasowy, Życie Warszawy, 2-8.01.1984 oraz 06.01.1984, Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, akta ZBoWiD, deklaracja członkowska, Archiwum rodzinne p. Stanisława Kotowskiego, syna Powstańca: fotografie, dokumenty oraz artykuły prasowe o Henryku Kotowskim.

Henryk Jan Kotowski

Pomóż uzupełnić bazę biogramów