Data urodzenia:
1919-12-15
Funkcja:
dowódca plutonu / kompanii
Pozycja na murze pamięci:
Kolumna: 141 Miejsce: 49
Stopień:
kapral podchorąży (1939), plutonowy podchorąży (09.1939), podporucznik (1942), porucznik (09.1944), kapitan (1945).
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Franciszek Józef - Stefania z domu Makulska
Wykształcenie (w tym wojskowe):
Ukończył szkołę średnią w Baranowiczach. Od 30.09.1938 r. do 31.05.1939 r. z wynikiem bardzo dobrym ukończył dywizyjny kurs podchorążych rezerwy 20. Dywizji Piechoty przy 79. pułku piechoty w Słonimie. Przed wybuchem wojny dostał się na Wydział Prawa na Uniwersytecie Warszawskim.
Udział w wojnie obronnej 1939:
Zmobilizowany do 78. pułku piechoty w garnizonie Baranowicze, gdzie był zastępcą dowódcy plutonu ckm. Walczył w składzie 20. Dywizji Piechoty w składzie Armii "Modlin". W dniach 1-3 września 1939 r. bronił pozycji pod Mławą. Pod koniec kampanii walczył w SGO "Polesie". Wzięty do niewoli przez sowietów i wywieziony do obozu jenieckiego. Podając się za szeregowego został zwolniony w listopadzie 1939 r.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od listopada 1941 r. w Związku Walki Zbrojnej i następnie Okręgu Nowogródzkim Armii Krajowej. Z chwilą zbliżania się sowietów do Baranowicz wyjechał w czerwcu 1944 r. wraz z żoną i dwumiesięcznym synkiem do Warszawy. W stolicy spotkał swojego kuzyna, Cezarego Nowodworskiego ps. "Głóg", który wprowadził go do oddziału.
Adres przed Powstaniem:
Warszawa ul. Miedziana 4.
Oddział:
Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - batalion "Czata 49" - kompania kpt. "Zgody" - dowódca drużyny, plutonu i następnie kompanii.
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście - Górny Czerniaków - kanały - Mokotów - kanały - Śródmieście Południe. Jako jeden z nielicznych przeszedł cały szlak bojowy batalionu "Czata 49". Brał udział w walkach na cmentarzach wolskich, na Stawkach, Muranowie, uczestniczył w obronie kościoła i Szpitala Jana Bożego oraz w desancie kanałowym na pl. Bankowy. We wrześniu 1944 r. zastępował chorego dowódcę batalionu, mjr. "Witolda" (Tadeusz Runge), dowodząc oddziałem na Mokotowie i w Śródmieściu Południe.
Rodzina walcząca w Powstaniu Warszawskim:
Jego żona
Jadwiga od września 1944 r. walczyła w składzie batalionu "Czata 49".
Odznaczenia:
Krzyż Virtuti Militari V klasy - wniosek odznaczeniowy z 12.08.1944 r. podpisany przez dowódcę batalionu mjr. "Witolda". Odznaczony rozkazem nr 507 Dowódcy AK z dnia 14.08.1944 r. Informacja o odznaczeniu powtórzona w rozkazie dowódcy Grupy "Północ" nr 6 z dnia 16.08.1944 r. Krzyż Walecznych - wniosek odznaczeniowy z 4.09.1944 r. z uzasadnieniem dowódcy batalionu: "Po wdarciu się npla do posesji Bonifraterska 31 poprowadził drużynę do przeciwnatarcia wypierając npla z posesji". Warszawski Krzyż Powstańczy (9.05.1990 - pośmiertnie).
Awanse:
Wniosek awansowy do stopnia porucznika z 12.08.1944 r., kolejny wniosek awansowy z 17.08.1944 r. z uzasadnieniem dowódcy batalionu: "Wybitne zdolności dowódcze i odwaga! Duża bystrość umysłu w walce. Bezwzględny dla siebie i podwładnych przy wykonywaniu zadania. Bardzo ładna sylwetka żołnierza". Jeszcze jeden wniosek awansowy do stopnia porucznika z 4.09.1944 r. z uzasadnieniem dowódcy batalionu: "Inteligentny, zaradny, niezawodny w akcji oficer-dowódca. Dał się poznać z tych zalet w szeregu zlecanych mu zadań. Wybitna odwaga".
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Poległ na kwaterze "Czaty 49" w Al. Ujazdowskich 22, przypadkowo trafiony odłamkiem pocisku. Ciało ekshumowano 22.04.1945 r. z mogiły przy Al. Ujazdowskich 34. Pochowany wraz z synem na Powązkach Wojskowych (kwatera 25 A, rząd 17, grób 3).
