Konstanty Kostka

"Włodek"

zbrojmistrz

porucznik, kapitan (26 IX 1944)

Puławy

Jan - Maria Mancweld

Po ukończeniu Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego w Dubnie służy w Wojsku Polskim w Rembertowie od 1 XI 1930 r. do 26 IX 1939 r., jako podoficer zawodowy na stanowisku zbrojmistrza 32 D.A.L. (Dywizjon Artylerii Lekkiej). W roku 1933 kończy szkołę podoficerską w Legionowie, w Kompanii Szkolnej 2 Batalionu Mostów Kolejowych, gdzie otrzymuje nominację na starszego sapera. Na przełomie 1935/36 zdobywał wiedzę w szkole uzbrojenia na zbrojmistrza. W latach 1936-1937, jako kapral nadterminowy kończy III kurs fachowy dla nadterminowych rusznikarzy i zostaje zbrojmistrzem 32 D.A.L. w Rembertowie na stanowisku kierownika warsztatów. W maju 1939 r., jako ekstern uzyskuje świadectwo dojrzałości w Liceum Handlowym w Dubnie.

Zmobilizowany w Rembertowie, w sierpniu 1939 r. zostaje z macierzystą jednostką przerzucony na granicę z Prusami Wschodnimi. Walczy pod Ostrołęką i Różanem, jako dowódca sekcji CKM wz. 30. Po pierwszych sukcesach wojsk polskich (w jednym przypadku wojny obronnej) na ówczesnym terytorium wroga dostaje się do niewoli w okolicach Nidzicy. Ucieka szczęśliwie z transportu do obozu jenieckiego i przedostaje się do stolicy, gdzie bierze czynny udział w jej obronie.

Od 18 VIII 1941 r. związuje się z organizacją konspiracyjną Związek Walki Zbrojnej (od lutego 1942 - AK) w Rembertowie. Otrzymuje oryginalną metrykę nieżyjącego już Włodzimierza Nowotnego ur. w 1911 roku w Łucku oraz komplet dokumentów tj. "lewą" Kennkartę, legitymację maszynisty kolejowego, przepustki i meldunki mieszkań konspiracyjnych oraz mundur kolejarza polskiego, w którym występuje na ulicach Warszawy niemalże przez cały okres okupacji. Od tej pory posługując się lewymi dokumentami już jako Włodzimierz Nowotny - "Włodek" wielokrotnie wprowadza w błąd władze okupacyjne, a zarazem unika aresztowań w czasie łapanek, tłumacząc iż wozi transporty sprzętu armii niemieckiej na front wschodni. Zajmuje się szkoleniem młodej kadry wojskowej, członków Szarych Szeregów uczy bronioznawstwa, zasad teoretycznych i praktycznych obsługi broni ręcznej i maszynowej. Wykorzystuje punkty kontaktowe przy ulicy Marszałkowskiej 28, Krochmalnej 11, Brzeskiej 14, Czerniakowskiej 131 i Pytlasińskiego. Prowadzi warsztat naprawy broni przy ulicy Opaczewskiej, Mokrej 7 i w Al. Niepodległości. Przez cały okres okupacji gromadzi broń zdobywaną na Niemcach, kupowaną od Węgrów, Ukraińców i zdemoralizowanych żołnierzy Wehrmachtu. Wywozi ją do stodół - magazynów do Kępy Nadbrzeskiej koło Otwocka Wielkiego, do starszego kolegi z AK Leona Zawadki. 18 I 1943 r. udaje mu się uciec z konspiracyjnego mieszkania w Warszawie przy ul Marszałkowskiej 128. Okrążony przez Gestapo ucieka przez okno budynku na V piętrze na dach, skąd, będąc bez szans, skacze do komina. Poraniony, zatrzymuje się na wysokości II piętra, a wybuch sadzy w kuchni mieszkania daje znak sąsiadom. Po przebiciu komina, koledzy z AK (por. Janusz Pudykiewicz - późniejszy dyrektor Domu Słowa Polskiego) wydostają nieprzytomnego "Włodka" i w pojemnikach na śmieci wywożą go do szpitala, gdzie po paru tygodniach dochodzi do siebie (według relacji Konstantego Kostki). Związany blisko ze środowiskiem Kedywu AK w Rembertowie ukrywa się u swego przyjaciela Czesława Rawy ps. "Mucha". Jest to ojciec przyszłej żony Barbary (ps. "Baśka" - łączniczka AK). Pod koniec 1943 r. po kolejnym przerzucie broni z fabryki amunicji "Pocisk" w Rembertowie, "Mucha" zostaje aresztowany przez Gestapo, a następnie po bestialskim przesłuchaniu w al. Szucha i na Pawiaku, rozstrzelany w centrum Warszawy 27 I 1944 r. Przez kolejne miesiące zagrożony aresztowaniem, ukrywa się w okolicach Warszawy. Jeszcze przed wybuchem Powstania Warszawskiego Konstanty Kostka zostaje mianowany na stopień podporucznika AK dnia 3 V 1941 r. w Korpusie oficerów broni. W tym czasie współpracuje z mjr. "Janem" Kajusem Andrzejewskim (dowódcą "Brody 53), kpt. "Topolnickim", por. Leszkiem Hasiakiem, chor. Zenobiuszem Garbcem ps. "Rafał". Jego ostatnim przydziałem przed Powstaniem jest Kedyw KG AK - Brygada Dywersyjna "Broda 63" - kompania "Topolnicki" (zbrojmistrz)

Włodzimierz Nowotny

Armia Krajowa - zgrupowanie "Radosław" - pułk "Broda 53" - kompania "Topolnicki". Na Czerniakowie - zgrupowanie "Kryska" (zbrojmistrz)

Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ - Śródmieście Południe - Górny Czerniaków

Przepłynął Wisłę. 18 X 1944 r. w Lublinie wstąpił do 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, w której służył do 1945 r. przechodząc w składzie 3. pułku piechoty szlak bojowy - Wał Pomorski - Berlin. W latach 1946-50 Wyższa Szkoła Piechoty - Rembertów. W latach 1950-63 w MON, ostatni stopień wojskowy - pułkownik (1970)

Krzyż Virtuti Militari V klasy (24 IX 1944 - za brawurowe zniszczenie granatami jednego czołgu i zmuszenie drugiego do odwrotu podczas walk na Czerniakowie), Krzyż Walecznych (1944 - dwukrotnie), Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały (1944), Srebrny Krzyż Zasługi (1945), Złoty Krzyż Zasługi (1946), Krzyż Partyzancki, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1968), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1982)

Warszawa