Pseudonim:
„Viktor” | Victor"| „Wiktor"
Data urodzenia:
1895-10-16
Data śmierci:
1981-05-20
Funkcja:
-
Stopień:
podpułkownik
Miejsce urodzenia:
Lwów
Imiona rodziców:
Franciszek - Anna
Wykształcenie i przebieg służby wojskowej:
Ukończył gimnazjum. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 1 pułku Ułanów Legionów Polskich. Od 6 lutego do 4 kwietnia 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dobrym i uzyskał stopień starszego ułana. Od listopada 1918 służył w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 9 pułku piechoty Legionów. 1 kwietnia 1920 awansowany do stopnia porucznika. Mianowany kapitanem ze starszeństwem od 1 czerwca 1919. W 1927 przeniesiony do dowództwa 24 Dywizji Piechoty. W listopadzie 1928 przeniesiony do 3 pułku piechoty Legionów, zaś w lipcu 1929 został przeniesiony na stanowisko referenta Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930. Od 1936 dowódca batalionu w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej, a następnie dowódcy batalionu 24 pułku piechoty w Łucku i I zastępca dowódcy tego pułku. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty.
Udział w wojnie obronnej 1939 r. :
W sierpniu 1939 roku, po przeprowadzonej mobilizacji pułku, został dowódcą Ośrodka Zbierania Nadwyżek w Łucku, a we wrześniu 1939 zastępcą dowódcy Ośrodka Zapasowego 27 Dywizji Piechoty. Po zakończeniu walk w 1939 r. uniknął niewoli.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od lutego 1941 do stycznia 1945 pełnił funkcje Komendanta Inspektoratu Rejonowego nr II Skierniewice w Podokręgu Zachodnim Obszaru Warszawa ZWZ-AK.
Oddział:
Armia Krajowa - Podokręg Zachodni AK „Hajduki” - przedstawiciel ppłk. Franciszka Jachiecia ps. „Roman” na terenie Kampinosu - w trakcie Powstania Warszawskiego organizował oddziały w Puszczy Kampinoskiej i dowodził idącym 15 sierpnia 1944 r. na pomoc Warszawie oddziałem odsieczy: Grupa „Kampinos” skierowała do Warszawy dobrze uzbrojoną odsiecz, w której skład weszło żoliborskie zgrupowanie kpt. „Serba” (160 żołnierzy), „kompania sochaczewska” pod dowództwem kpt. „Mścisława” (ok. 110–150 żołnierzy) oraz wydzielony batalion piechoty z Pułku „Palmiry-Młociny” pod dowództwem por. „Witolda” (ponad 450 żołnierzy). Ustalono, że odsiecz wyruszy pod ogólnym dowództwem ppłk. „Victora”, przy czym po dotarciu w rejon Powązek poszczególne oddziały będą wykonywać zadania samodzielnie. „Victor” zakwestionował przy tym rozkaz płk. „Wachnowskiego” w sprawie przeprowadzenia nocnego ataku na Stawki, postanawiając, iż zostanie tam przeprowadzone co najwyżej rozpoznanie walką. Po trzech godzinach marszu polska kolumna dotarła na Powązki, gdzie kwaterował oddział niemieckich pionierów. „Victor” postanowił nie ryzykować nocnej walki i ostatecznie żołnierze z oddziałów "leśnych" AK znaleźli się na powstańczym Żoliborzu.
Szlak bojowy:
Kampinos
Odznaczenia:
Krzyż Niepodległości (12 maja 1931), Krzyż Walecznych (czterokrotnie). Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie).
Losy po wojnie:
Mieszkał i pracował w Warszawie.
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku:
Warszawa, Cmentarz Komunalny Północny (Wólka Węglowa), kwatera E-VIII-2-2-6
Informacje dodatkowe:
Wśród obecnych w Puszczy Kampinoskiej oficerów wybuchł w VIII 1944 r. poważny spór kompetencyjny. O ile bowiem wschodnia część puszczy, należąca terytorialnie do przedwojennego powiatu warszawskiego, stanowiła część terytorium Obwodu „Obroża”, o tyle pozostała część puszczy – w tym jej obszar centralny, gdzie kwaterowały oddziały Grupy „Kampinos” – znajdowała się na terenie przedwojennych powiatów sochaczewskiego i błońskiego, które wchodziły w skład Podokręgu Zachodniego AK „Hajduki”. Pod tym pretekstem komendant „Hajduków” ppłk Franciszek Jachieć ps. „Roman” oraz ppłk Ludwik Wiktor Konarski ps. „Wiktor”/„Victor”, podjęli próbę podporządkowania sobie wszystkich oddziałów kampinoskich, jednak kpt. Józef Krzyczkowski 'Szymon" i mjr. Adolf Pilch „Dolina” wskazując na otrzymane przed kilkoma dniami rozkazy KG AK, stanowczo odmówili oddania dowództwa.
Uwagi:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Archiwum Historii Mówionej, wymieniany w relacji Jerzego Koszady ps. Harcerz, Warszawa, 01.02.2006
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Grób Ludwika Konarskiego na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera E-VIII-2, rząd 2, grób 6), źr. Wikipedia

Grób Ludwika Konarskiego na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera E-VIII-2, rząd 2, grób 6), źr. Wikipedia

Nasz newsletter