Pseudonim:
„Orzeł II" ,”Senior", "Bogdan"
Data urodzenia:
1925-11-11
Imiona rodziców:
Karol - Helena z domu Chodyra
Wykształcenie do 1944. r.:
Przed wojną był uczniem szkoły powszechnej nr 125 przy ul. Sokołowskiej, a następnie do szkoły przy ul. Gostyńskiej, którą ukończył w 1939 roku. W czasie wojny uczęszczał do technikum mechanicznego na ul. Konopczyńskiego
Udział w konspiracji 1939-1944:
Już przed wojną należał do harcerstwa. W konspiracji od lutego 1943 roku, wprowadzony przez drużynowego z ZHP, zaprzysiężony przez por. Franciszka Chomentowskiego ps. Kula. Spotkania konspiracyjne i szkolenia odbywały się na Woli przy ul. Żytniej. Przydział: VI Obwód (Praga) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 3 Rejon - zgrupowanie 690 - pluton 694 pod dowództwem
por. Floriana Kołodziejczaka "Maksa".
Adres zamieszkania przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Obozowa 73 m.17 - Osiedle TOR im. Stefana Żeromskiego
Miejsce koncentracji na godzinę "W":
Oddział:
VI Obwód (Praga) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 3 Rejon - pluton 694, następnie V Obwód (Mokotów) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej, prawdopodobnie batalion "Oaza" - 2 kompania. Podawany również przydział: Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Bałtyk" - kompania B-1
Szlak bojowy:
Grochów (Igańska róg Zgierskiej) do 21.08 - przeprawa przez Wisłę - Sadyba (Fort Jarosława Dąbrowskiego) do 2.09.1944 r.
Odniesione rany:
Ranny 1 września 1944 roku na Forcie Dąbrowskiego, podczas bombardowania. Miał rozerwaną prawą nogę i poszarpane ręce. Przez cały wrzesień (do 25–26 września) przebywał na leczeniu w szpitalu sióstr Elżbietanek przy ul. Goszczyńskiego 1.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka. Po otrzymaniu przepustki ze szpitala próbował wydostać się z Mokotowa kanałami (właz przy ul. Szustra). Po 12 godzinach błądzenia w kanałach pojmany przez Niemców przy jednym z włazów. Skierowany pieszo w grupie pojmanych Powstańców do Pruszkowa, a następnie przewieziony do Skierniewic, do tamtejszego obozu przejściowego dla jeńców. Wywieziony do Niemiec i osadzony w Stalagu X B Sandbostel. Jako jeniec został skierowany na roboty przymusowe do Hamburga. W grudniu 1944 r. zbiegł z niewoli i przedostał się do Włoch, gdzie wstąpił do II Korpusu. Przydzielony do 64 Pomorskiego Batalionu Piechoty PSZ we Włoszech.
Losy po wojnie:
Po zakończeniu wojny stacjonował w Neapolu. W 1946 roku został skierowany na kurs samochodowy. Na przełomie sierpnia i września 1946 roku, przypłynął do Wielkiej Brytanii, gdzie pełnił służbę m.in. w Glasgow, Edynburgu, Newcastle i Liverpoolu. Do Polski powrócił w maju 1947 roku. Zamieszkał we Wrocławiu.
Odznaczenia:
Krzyż Armii Krajowej
Miejsce pochówku:
Wrocław, Cmentarz Osobowicki, Pole 97, grób 602, rząd 1 od pola 107
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Baza Ewidencyjna uczestników Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Dobrzyński Marcin Jerzy, nekrolog prasowy, data emisji 08.10.2014. Zdjęcie współczesne pochodzi z serii portretów Powstańców Warszawskich wykonanych w ramach projektu "1944/70/2014" realizowanego przez grupę WWPHOTO dla uczczenia 70 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Muzeum Powstania Warszawskiego, 22.07-04.08 2013, zdjęcia z lat młodości ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. P/5855, dar p. Marcina Dobrzyńskiego, 2007 r.
Literatura:
Wielka ilustrowana encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. 5, Wykaz uczestników-żołnierzy powstania warszawskiego A-Kö / red. nauk. Piotr Rozwadowski, Wyd. „Bellona”, Fundacja ” Warszawa Walczy 1939-1945„, 2002, tu jako DOBRZYŃSKI JERZY ANDRZEJ ”SENIOR„, ur. 11.12.1925, Warszawa, strzelec, Mokotów, Pułk ”Baszta„, batalion ”Bałtyk", kompania B-1. W październiku przebywał w obozie przejściowym w Skierniewicach.
Archiwum Historii Mówionej:
