Michał Karol Heine

Według relacji kpr. pchor. Andrzeja Szafrana ps. „Piotrowski” (1924-1969) w dniu 19.08.1944 po porannym ostrzale budynku przy ul. Długiej 28 przez artylerię niemiecką, ocaleni przeszli do piwnic znajdujących się vis a vis domów ul. Długa 23 i 25, u zbiegu z Miodową 23 [ul. Miodowa 21/23 - tzw. kamienica Stanisława Lessera, obecnie nie istnieje - przyp. red.] Gdy kolejne bombardowanie ustało przeszli do dalszych piwnic bliżej ulicy Miodowej. W piwnicy będącej jednocześnie składnicą apteczną schronili się: Andrzej Szafran „Piotrowski”, „Kulesza”, „Anatol" - Seweryn Skowroński (1896-1945) ze swoją łączniczką ”Ewą„, ”Kostek” (ppor. Tadeusz Palusiak), "Jagódka" (Jadwiga Sadowska) oraz por. inż. Michał Heine, ojciec Adama. Na skutek kolejnego bombardowania niemieckiego część piwnicy, w której się znajdowali uległa zawaleniu. Pod gruzami poległ wówczas ”Kulesza" (Witold Przyborowski) wraz z grupą kilku osób. Inż. Michał Heine został przysypany gruzem do połowy i unieruchomiony. Sytuację pogarszał fakt, że na pierś spadł mu wielki blaszany bęben, także częściowo przywalony gruzem. Wydobycie inżyniera Heinego spod gruzów było niezwykle trudne i w praktyce niewykonalne. Pracowało przy nim tyle osób, ile zdołało się zmieścić w piwnicy, jednak niewiele mogli zrobić. Na miejsce usuniętego już gruzu, z góry osypywał się nowy. Początkowo inż. Heine był zupełnie przytomny, nawet próbował pomagać ratownikom, jednak stopniowo słabł i zmarł na skutek obrażeń i nacisku wielu ton gruzu około 1,5 do 2 godzin od momentu bombardowania [na podstawie relacji A. Szafrana w książce autorstwa L. Niżyńskiego "Batalion Miotła", Instytut Wydawniczy "Pax", Warszawa, 1992, str. 199]