Michał Kliszko

"Michał"

kapelan

kapitan

Skarżysko

Teofil - Apolonia

Po ukończeniu szkoły powszechnej w Końskich rozpoczął naukę w otwartym 1915 roku gimnazjum św. Stanisława Kostki. Wpływ na wybór dalszej drogi życiowej Michała miał ksiądz prefekt Krase oraz jego przyjaciel, przyszły profesor seminarium duchownego w Warszawie i powojenny biskup włocławski, ks. Antoni Pawłowski. Pod wpływem Michała decyzję o wstąpieniu do seminarium podjęli także również jego koledzy: Henryk Wierzbowski i Tadeusz Kazimierski, Staramujski i Piwowarczyk. Michał Kliszko otrzymał święcenia kapłańskie w dniu 02.02.1933 roku z rąk ks. bp. Antoniego Szlagowskiego, w kościele seminaryjnym w Warszawie. Po święceniach został wysłany do Rawy Mazowieckiej, gdzie przez rok pełnił obowiązki wikarego w tamtejszej parafii. W 1934 r. przeniesiony został do Piaseczna, a rok później do Otwocka, gdzie został kapelanem Zakładu św. Józefa i zarazem prefektem. W latach 1936 – 1937 ks. Michał był wikariuszem parafii św. Antoniego. Od 1937 r. związał się dłuższą posługą kapłańską z archikatedrą warszawską: przez niemal 10 lat jako wikariusz, a następnie jako wikariusz – ekonom (do 1950 r.)

Na początku okupacji niemieckiej 10 XI 1939, tj. w przeddzień Święta Niepodległości, ks. Michał jako zakładnik wraz z innymi księżmi został aresztowany i przewieziony na Pawiak. Zwolniony. Ponownie osadzony na okres 4 miesięcy.

Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Róg" - batalion "Bończa" - kapelan

Stare Miasto

Siostra Jadwiga, bracia Albin i Jerzy

Po Powstaniu ks. Michał wyjechał ze zniszczonej Warszawy do Łowicza, jednak powrócił stamtąd, by wziąć udział w odbudowie katedry św. Jana Chrzciciela. Podczas odbudowy ks. Michał osobiście odgruzowywał świątynię.

W 1950 r. ks. Kliszko otrzymał mianowanie na proboszcza parafii św. Franciszka z Asyżu na Okęciu zastępując ks. Tadeusza Sitkowskiego. Jako nowy proboszcz ks. Michał doposażył świątynię sprowadzając dwa dzwony i organy. Ponadto starał się odbudować po wojennej zawierusze życie religijne parafii, propagował rozwijanie działalności charytatywnej, powołał do istnienia Bractwo Różańcowe i Zakon Franciszkański dla osób świeckich. W 1957 r. ksiądz został członkiem Komisji Dobroczynności dla całej Polski. W tym też roku został przeniesiony na stanowisko proboszcza parafii Świętej Trójcy w Warszawie na Solcu. Posługę tę pełnił przez 26 lat, do 1981 r. Przez kolejne lata, do dnia swojej śmierci był rezydentem na terenie parafii. 2 I 1958 Kardynał Wyszyński ogłosił ks. Michała Przewodniczącym Duszpasterstwa Dobroczynnego w Warszawie. Dzięki staraniom Prymasa papież Paweł VI mianował go 11 VIII 1965 swoim szambelanem.

Ze względu na wyjątkowe stosunki, jakie łączyły księdza Michała z Prymasem Tysiąclecia Stefanem Wyszyńskim był pod obserwacją funkcjonariuszy i tajnych współpracowników UB. W noc aresztowania Prymasa Wyszyńskiego zatrzymany na przesłuchanie przez Służbę Bezpieczeństwa.

Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami „za postawę wobec wroga i wyróżniającą się służbę w okresie konspiracji” (Londyn, 1973)

Warszawa

Cmentarz w Zgierzu, ul. ks. Piotra Skargi.

Był najstarszym dzieckiem Teofila i Apolonii Kliszków. Sakrament chrztu otrzymał w kościele św. Józefa 8 X 1905. W Powstaniu Warszawskim, w stopniu kapitana był kapelanem Batalionu „Bończa” na terenie Starówki. W kamienicy „Pod Murzynkiem”, gdzie przed wojną mieściło się Towarzystwo Literackie, a od 1938 r. przeznaczonej na muzeum, ks. Michał zorganizował kuchnię dla ludności cywilnej i powstańców. W dniu 10 VIII 1944 wraz ze swoją siostrą Jadwigą przeniósł bezcenne zbiory z kancelarii katedralnej do podziemi katedry królewskiej. W ten sposób uratowane zostały od zniszczenia bezcenne dokumenty i metryki. Stanisław Podlewski w książce „Przemarsz przez piekło” tak opisał wykonanie tego zadania: „Zagrożenie katedry wzrasta z każdym dniem, lecz duchowieństwo zwleka z przeniesieniem cudownego Chrystusa z kaplicy Baryczków w inne miejsce, pomnąc, że On uratował kaplicę i katedrę od całkowitej zakłady w pamiętnym wrześniu 1939 roku. Decydują jednak przenieść do podziemia katedry akta kancelarii katedralnej z kamienicy Dziekania 4. Znajdują się tam bezcenne dokumenty naszej historii i przeszłości kościoła oraz "Księgi metrykalne" sięgające XV wieku. Księża: Michał Kliszko, Bolesław Karczmarski, Kazimierz Borowiec i Wacław Karłowicz wraz z księdzem kanonikiem Wacławem Majewskim, proboszczem katedry, pracują niestrudzenie, znoszą dokumenty do krypty, gdzie spoczywają arcybiskupi warszawscy: księża - Szczęsny Feliński, Chościak Popiel i biskup Malewski i gdzie stoją trumny małżonków Bacciarellich. Równocześnie kościelni znoszą tutaj szaty liturgiczne i przedmioty sakralne z zakrystii.” Podczas ciężkich walk powstańczych ks. Michał, narażając swoje życie pod ostrzałem, udzielał rannym i konającym ostatniego namaszczenia. Zachowała się sutanna księdza przestrzelona w kilku miejscach. Już po zakończenia Powstania pomagał w pochówkach powstańców. Oto kolejny przypadek odnotowany przez Stanisława Podlewskiego, dotyczący historii sanitariuszki Basi Rankowskiej, której doczesnych szczątków poszukiwała jej matka: „Po upadku Starówki rodzice Basi znaleźli się z wielką rzeszą uchodźców w Częstochowie. Po zajęciu Warszawy przez wojska polskie matka powraca do stolicy. Pierwsze kroki kieruje na Starówkę... Z największym trudem poprzez ulice zawalone gruzem dochodzi do podwórza kamienicy nr 1. Z przerażeniem dostrzega rozkopaną mogiłę. Nikt nie wie, co się stało ze zwłokami. Ktoś mówi jej, że chowają jakichś powstańców w ogrodzie Krasińskich. Udaje się tam i widzi kilkadziesiąt szkieletów ułożonych obok siebie, a dalej spalone bezkształtne szczątki. Podchodzi do sanitariuszki i pyta, czy tutaj znajdują się zwłoki Basi Rankowskiej. Sanitariuszka sprawdza w swym spisie, znajduje nazwisko i numer i wskazuje matce córkę... Chce ją pochować, lecz nie ma trumny; ktoś skradł. Ze swoim zmartwieniem udaje się do księdza Kliszko, wikariusza katedry królewskiej, który znał Basię od dziecka. Udaje mu się znaleźć trumnę, w której matka chowa Basię na cmentarzu wojskowym na Powązkach, wśród wielu obrońców Starówki”.

MPW-baza uczestników PW, MPW-kontakt

Spotykana inna data ur. - 1903-09-28