Michalina Leonilda Wieszeniewska

"Ciocia Antosia"

-

Kolumna: 147 Miejsce: 62

porucznik (1944 - pośmiertnie)

"Czesława", "Ciocia Antosia", "Antosia"

Sokołowska

Osowiec koło Rzeczycy (obecnie Białoruś)

Bronisław Adam Hugon Lubiczankowski - Aleksandra Rajmunda z Jeleńskich

Wieszeniewska - 31 stycznia 1929 roku wyszła za mąż za Czesława Wieszeniewskiego (1902–1940), zamordowanego przez NKWD w Charkowie.

Po odbyciu domowej edukacji od 1907 r. kontynuowała naukę w Gimnazjum w Rostowie. W 1915 r. po ukończeniu gimnazjum zdała maturę w Męskim Gimnazjum Filologicznym uzyskując srebrny medal. W roku akademickim 1916/1917 kontynuowała naukę w Piotrogrodzie na Wyższych Żeńskich Kursach Bestużewskich i Wyższych Polskich Kursach. We wrześniu 1918 r. przyjechała do Warszawy i 18.09.1918 r. podjęła studia na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej, około połowy 1920 r. przerwała studia i zgłosiła się do służby jako siostra PCK w Szpitalu Polowym nr 10118 pod komendą Chama Wasserbergera. Szpital ten przemierzył trasę Zamość, Brody, Krzemieniec. Jesienią 1920 r. powróciła do studiów w Uniwersytecie Warszawskim, które rozpoczęła w maju 1920 r. na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych, rezygnując ze studiów politechnicznych. Studiowała przerwami do 1923 r. 31.01.1929 r. zawarła związek małżeński z Czesławem Wieszeniewskim w parafii św. Aleksandra w Warszawie. W samym roku usiłowała studiować w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie - studia porzuciła i zamieszkała z mężem w Łowiczu, gdzie był nauczycielem w męskiej rocznej szkole rolniczej im. Tadeusza Kościuszki, a od 1936 r. w Dobryszycach.

W styczniu 1940 r. wstąpiła do Związku Walki Zbrojnej i pod pseudonimem "Czesława” rozpoczęła służbę w jednej z komórek dywersyjnych. W lecie 1941 r. nastąpił "wsypa”, jednakże, mimo usilnych poszukiwań Gestapo, udało się jej uniknąć aresztowania. W październiku 1941 r. otrzymała przydział do "Komórki Zrzutów” Oddziału V Komendy Głównej ZWZ, w okresie doświadczalnym 1941-1942 działającej pod kryptonimem "Syrena”. W tym czasie Michalina wraz z Marią Szczurowską ps. "Danka”, "Katarzyna” podlegała szefowi Ewakuacji Personalnej Oktanie Korwin-Pawłowskiej ps. "Miotła”, "Śruba”. Wiosną 1942 r. "Komórka Zrzutów” uzyskała status Wydziału w Oddziale V KG AK. W tym czasie Michalina przyjęła pseudonim "Antosia”. W sezonie operacyjnym "Intonacja” (1942-1943) pełniła funkcję zastępcy kierownika Referatu Ewakuacji Personalnej "Ewa-Pers”, którym była Maria Szczurowska ps. "Danka”. W lutym 1942 r. wprowadziła do działalności konspiracyjnej "ciotek” (czyli opiekunek skoczków - cichociemnych) Irenę Semadeni-Konopacką ps. "Dr Konstancja”. W tym samym miesiącu do grona "ciotek” dołączyła Zofia Podoska ps. "Franka”. Od pierwszego kontaktu z Michaliną w Parku Ujazdowskim spotykały się codziennie, często u Ludwiki Ciechomskiej ps. "Jagna”, u której w podpodłogowej skrytce przechowywane były pieniądze i ważne dokumenty. W tym czasie "Ciocia Antosia" przyjmowała skoczków, przyprowadzała ich na kwatery, odwiedzała ich co pewien czas, załatwiała ich sprawy, zaopatrywała w dokumenty, interesowała się ich postępami w oswajaniu z miastem, sama jednak z nimi nie chodziła. Wiosną 1943 r., po odejściu "Danki" do innej pracy, "Ciocia Antosia" zastąpiła ją na stanowisku szefa Referatu Ewakuacji Personalnej "Ewa-Pers”. W grudniu 1943 r. przy współudziale por. cichociemnego "Agatona" (przygotowanie dokumentów) i bezpośrednim udziale sędziego Tadeusza Semadeni ps. "Teodor”, "Witold” zorganizowała transport zbiegłej z więzienia we Lwowie, będącej w ostatnim miesiącu ciąży Zofii Kochańskiej ps. "Marie Springer”, działającej w Oddziale II KG AK, żony Jana Kochańskiego, również aresztowanego 1.11.1943 r. we Lwowie. 4.01.1944 r. urodził się ich syn Maciej, a w roli rodziców chrzestnych wystąpili "Ciocia Antosia” i por. "Agaton". Michalina za pośrednictwem członków konspiracji działających na Pawiaku zdążyła powiadomić Jana Kochańskiego o narodzinach syna. Ze zrzutu 9/10.04.1944 r. "Ciocia Antosia" zajęła się osobiście kpt. Tadeuszem Runge ps. "Witold” (późniejszym dowódcą baonu "Czata 49") i mjr. Felicjanem Majorkiewiczem ps. "Iron”. Tego ostatniego odebrała z "lokalu londyńskiego” przy ulicy Żurawiej i odprowadziła do jego pierwszej "meliny” przy ul. Królewskiej. Odwiedzała go codziennie i we wspólnych marszrutach po mieście szybko oswoiła go z realiami okupowanej Warszawy. Z polecenia KG AK skierowała go do Szefa Oddziału III (Operacyjnego) Komendy Głównej AK płk. dypl. Józefa Szostaka ps. "Filip”, jego przełożonego w pracy konspiracyjnej. Przydział w lipcu 1944 r. - Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział V (Dowodzenie i Łączność) - Wydział odbioru zrzutów V-S ("Syrena", "Import", "M II Grad") - Referat Ewakuacji Personalnej "Ewa-Pers" - szefowa Referatu.

"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Szpital Powstańczy nr 1 - gmach PKO (Jasna - Świętokrzyska) - PŻ ("Pomoc Żołnierzowi"), we wrześniu zgrupowanie "Radosław" - batalion "Czata 49" - sanitariat.

Śródmieście Północ - Górny Czerniaków.

Krzyż Walecznych (21.01.1942) Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.

W nocy 19 na 20 września 1944 r. "Ciocia Antosia" oczekiwała wraz z kpt. "Rogiem" (Zygmunt Milewicz) na brzegu Wisły, nieopodal wraku statku "Bajka”, na przybycie pontonu, którym miano ewakuować rannych na drugi brzeg. Wybuch pocisku spowodował śmierć "Cioci Antosi” i zranienie w nogę kpt. "Roga". Po zakończeniu działań wojennych Jej ciała nie odnaleziono. Zgodnie ze spisanymi relacjami widziała je, jeszcze nie zmienione "Dr Konstancja" (Irena Semadeni).