Pseudonim:
"Konrad"
Data urodzenia:
1923-02-10
Data śmierci:
2011-11-20
Funkcja:
-
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Kazimierz - Emilia z domu von Eller
Wykształcenie do 1944 r.:
Uczył się w 5 Państwowym Gimnazjum im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie. Maturę zdał w 1942 r. na tajnych kompletach, następnie studiował na Wydziale Prawa Tajnego Uniwersytetu Warszawskiego i w konspiracyjnej Wyższej Szkole Dziennikarskiej.
Udział w konspiracji 1939-1944:
II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie "Żmija" - pluton 224
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Kaniowska 6
Oddział:
II Obwód "Żywiciel" (Żoliborz) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie "Żmija" - plutony 224 i 225 A; równocześnie współredagował powstańcze pismo "Dziennik Radiowy XXII Obwodu AK".
Szlak bojowy:
Żoliborz
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną, wyjechał do Krakowa.
Losy po wojnie:
Od 1945 r. studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Warszawskim, dyplom uzyskał w 1946 r. Pracował jako początkujący reporter w działach miejskich "Tygodnika Warszawskiego" (1945-1947) i "Wieczoru Warszawy" (1946-1947). Następnie pracował jako dziennikarz "Słowa Powszechnego" i Agencji Prasowo-Informacyjnej (API). Od lat pięćdziesiątych wieloletni dziennikarz "Przekroju" (współpraca od 1953 r., członek redakcji w latach 1955-1970). Współpracował z pismami "Stolica" (w latach 1958-1964 i 1966-1970, m.in. felietony "Warszawskie widzimisię") i "Przegląd Kulturalny" (od 1960 do 1963 r., m.in. felietony z cyklu "Było nie było"). Od 1970 r. w tygodniku "Perspektywy". Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy RP (1946-1951), a następnie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od 1951 r.), Związku Literatów Polskich (1958-1983), ZAIKS-u (od 1957 r.), Stowarzyszenia Autorów Dzieł Naukowych (od 1985 r.), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989 r.), The Explorers Club (od 1996 r.). Od 1988 r. przewodniczący Towarzystwa Przyjaciół Łazienek Królewskich w Warszawie, Prezydent Warszawskiego Klubu Rotariańskiego (jeden z klubów Rotary International; 1992-1993). Autor wielu reportaży zagranicznych wydanych w kilkudziesięciu książkach, programów telewizyjnych, scenariuszy i komentarzy do dokumentów filmowych. Twórca publicystyki poświęconej zagadnieniom polonijnym, przewodników, publikacji podróżniczych. Autor wydawnictw poświęconych historii i współczesności Warszawy, artykułów, felietonów, szkiców i esejów dotyczących tematyki varsavianistycznej. Jest także autorem wstępów do licznych albumów. Jego twórczość była tłumaczona m.in. na język angielski, rosyjski, niemiecki.
Odznaczenia:
Medal Wojska (Londyn 1948), Złota Odznaka "Zasłużony dla m. Warszawy" (1973), Złoty Krzyż Zasługi (1974), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979), Warszawski Krzyż Powstańczy (1982), Krzyż Armii Krajowej (1983) Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1988), Krzyż Partyzancki (1995), Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2011).
Miejsce śmierci:
Warszawa.
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki)
Archiwum Historii Mówionej:
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Listopad 1939. Olgierd Budrewicz (siedzi pierwszy od lewej) z kolegami na ławce w Parku im. Stefana Żeromskiego na Żoliborzu. Fot. NN / MPW

Listopad 1939. Olgierd Budrewicz (siedzi pierwszy od lewej) z kolegami na ławce w Parku im. Stefana Żeromskiego na Żoliborzu. Fot. NN / MPW

Warszawa, sierpień 1941. Olgierd Budrewicz na tarasie rodzinnego domu przy ul. Kaniowskiej 6 (obecnie nr 110). Fot. NN / MPW

Warszawa, sierpień 1941. Olgierd Budrewicz na tarasie rodzinnego domu przy ul. Kaniowskiej 6 (obecnie nr 110). Fot. NN / MPW

Warszawa, lipiec 1941. Olgierd Budrewicz (po prawej) z Hanną Kanicką i kolegą na ławce w parku im. Stefana Żeromskiego na Żoliborzu. W tle widoczny budynek Przedszkola i Prywatnej Koedukacyjnej Szkoła Powszechnej „Rodziny Wojskowej” przy ul. Czarnieckiego 49. Fot. NN/ MPW

Warszawa, lipiec 1941. Olgierd Budrewicz (po prawej) z Hanną Kanicką i kolegą na ławce w parku im. Stefana Żeromskiego na Żoliborzu. W tle widoczny budynek Przedszkola i Prywatnej Koedukacyjnej Szkoła Powszechnej „Rodziny Wojskowej” przy ul. Czarnieckiego 49. Fot. NN/ MPW

Maj 1942. Olgierd Budrewicz (pierwszy z prawej) ze znajomymi. Zdjęcie wykonane przez fotografa ulicznego przy planszy z samochodem. Fot. NN / MPW

Maj 1942. Olgierd Budrewicz (pierwszy z prawej) ze znajomymi. Zdjęcie wykonane przez fotografa ulicznego przy planszy z samochodem. Fot. NN / MPW

Październik 1943. Warszawa. Spotkanie towarzyskie w mieszkaniu prywatnym. Na pierwszym planie Olgierd Budrewicz. Fot. NN / MPW

Październik 1943. Warszawa. Spotkanie towarzyskie w mieszkaniu prywatnym. Na pierwszym planie Olgierd Budrewicz. Fot. NN / MPW

Okres powojenny. Warszawa, wrzesień 1948. Fot. NN / MPW

Okres powojenny. Warszawa, wrzesień 1948. Fot. NN / MPW

Zakopane, 1948. Olgierd Budrewicz z żoną Hanną na Gubałówce. Fot. NN / MPW

Zakopane, 1948. Olgierd Budrewicz z żoną Hanną na Gubałówce. Fot. NN / MPW

Okres powojenny. Warszawa, 1952. Olgierd Budrewicz z żoną Hanną i córką Ewą. Fot. NN / MPW

Okres powojenny. Warszawa, 1952. Olgierd Budrewicz z żoną Hanną i córką Ewą. Fot. NN / MPW

Warszawa, 1960. Olgierd Budrewicz podczas pracy w domowym gabinecie. Fot. NN / MPW

Warszawa, 1960. Olgierd Budrewicz podczas pracy w domowym gabinecie. Fot. NN / MPW

Nasz newsletter