Pseudonim:
"Remec", "Remetz"
Data urodzenia:
1912-08-04
Imiona rodziców:
Anatol - ...
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od lipca 1940 r. żołnierz Tajnej Organizacji Wojskowej (TOW), następnie Armii Krajowej. Wszedł do Kedywu Okręgu Warszawskiego AK - Oddział Dyspozycyjny "A" - "Kolegium A" - grupa "Mokotów-Czerniaków"
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Złota 56a
Oddział:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - Kedyw Okręgu - Oddział Dyspozycyjny A - "Kolegium A" - od 2.08.1944 r. w zgrupowaniu "Radosław" - od 12.08.1944 r. w pułku "Broda 53" - batalion "Zośka" - oddział ppor. "Śnicy".
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto
Odniesione rany:
Ranny 18 sierpnia 1944 r. na Starym Mieście, powrócił do oddziału. Ponownie ciężko ranny, wyłączony z dalszych walk.
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych
Losy po Powstaniu:
Wyniesiony na noszach z Warszawy. Uciekł ze szpitala w Pruszkowie.
Losy po wojnie:
Po Powstaniu przebywał i mieszkał w Łodzi ( 1945 ). Zmarł 6 maja 1957 r.
Miejsce pochówku :
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kw. 297-6
Informacje dodatkowe:
Pseudonim "Remec" to pierwsze pięć liter jego nazwiska czytane wspak. W latach 1938/1939 ukończył szkołę podchorążych rezerwy artylerii konnej. Prawdopodobnie pochodził z PPS-owskiej rodziny, żonaty, bezdzietny.
Podczas Powstania pacjent szpitala mieszczącego się w piwnicach restauracji "Pod Krzywą Latarnią" przy ul. Podwale 25. Według opowieści kolegów z oddziału, "Remec" uratował grupę pacjentów tego szpitala przed rozstrzelaniem:
„2 września 1944 r. Starówka była już opanowana przez nieprzyjaciela. Niemcy kazali wyjść wszystkim pacjentom szpitala Pod Krzywą latarnia, którzy mogli to zrobić o własnych siłach. Z piwnic wyszło 20 osób, resztę Niemcy podpalili. A potem chcieli rozstrzelać tych, którzy byli już na powierzchni. Gdy niemiecki oficer wyciągnął broń, leżący na noszach ranny żołnierz Kedywu Olgierd Cemerski „Remec” pobłogosławił go znakiem krzyża. Niemca zamurowało. Stanął jak wryty i krzyknął: „Co pan robi?!”.
Stanisław Likiernik opowiada to, co jemu z kolei opowiedział kolega z oddziału: - Remec powiedział: „Jestem księdzem. Wiem, że nas rozstrzelacie, ale was błogosławię i przebaczam z góry…”. Ten genialny podstęp uratował całą grupę. Nawet hitlerowski oficer był pod wrażeniem odwagi i miłosierdzia polskiego kapłana. Ewakuowano ich po tej scenie do szpitala na Woli. I wiecie, co tu jest mądre i głupie, śmieszne i tragiczne? Że Remec ani nie był księdzem, ani nawet nie był wierzący.” (Fragment artykułu „Fenomen 63 dni”, Zwierciadło, wrzesień 2014)
Źródła:
MPW-baza uczestników PW, MPW-zbiory, materiały Stanisława Aronsona "Ryśka", MPW-kontakt: nekrolog opublikowany w "Życiu Warszawy" z dn. 9.05.1957
Uwagi :
Wg relacji przyjaciela -
Stanisława Aronsona „Ryśka” Olgierd Cemerski urodził się w roku 1919 (w przeciwieństwie do niektórych źródeł mówiących, że Cemerski w czasie Powstania miał 32 lata)
