Udział w konspiracji 1939-1944:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód "Radwan” (Śródmieście) - 4. Rejon - XII zgrupowanie im. Łukasińskiego (batalion "Łukasiński") - Dywizjon 1806 (konspiracyjny 1. pułk strzelców konnych)
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Jego ojciec, kpt. Antoni Kostrzewa od października 1912 roku służył jako poborowy w wojsku pruskim, a po wybuchu w 1914 roku I wojny światowej, został zmobilizowany i walczył na froncie zachodnim we Francji, gdzie został ranny. Na leczenie i rekonwalescencję odesłano go do Ostrowa, gdzie doczekał końca wojny i wybuchu Powstania Wielkopolskiego, w którym odegrał znaczącą rolę. W listopadzie 1918 roku wstępuje ochotniczo do tworzącego się w Ostrowie oddziału polskiego – 1. Pułku Piechoty Polskiej, gdzie w stopniu sierżanta zostaje dowódcą kompanii, a po jego rozformowaniu przedziera się przez granicę prusko-polską do Kalisza, gdzie rozpoczęto formowanie poznańskiego I Batalionu Pogranicznego. W końcowej fazie Powstania Wielkopolskiego, 6 lutego 1919 roku, z batalionów: ostrowskiego, ostrzeszowskiego i krotoszyńskiego został sformowany 12 Pułk Strzelców Wielkopolskich, który 10 lutego 1920 roku przemianowano na 70 Pułk Piechoty. Pułk wchodził w skład 3 Dywizji Strzelców Wielkopolskich, przemianowanej później na 17 Wielkopolską Dywizję Piechoty. Znaczne zasługi przy tej organizacji położył sierżant Antoni Kostrzewa. W Powstaniu Wielkopolskim brał czynny udział w walkach o Skalmierzyce, Ostrów Wielkopolski i Zduny. Walczył na odcinku kępińskim, pod Rogaszycami i Korzeniem. Po zakończeniu powstania, Antoni Kostrzewa zdał egzamin dojrzałości i kontynuował czynną służbę wojskową z przydziałem do 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich w Jarocinie, Środzie Wielkopolskiej i w późniejszym 70 Pułku Piechoty w Pleszewie, w którym służył do 1939 roku. Antoni Kostrzewa przeszedł z pułkiem cała kampanię wschodnią w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie pułk okrył się chwałą w ciężkiej trzydniowej bitwie pod Białobrzegami nad Bugiem (4-6 sierpnia 1920). Żołnierze 70 Pułku Piechoty brali również udział w Bitwie Warszawskiej i czynnie przyczynili się do „Cudu nad Wisłą”, odnosząc wielkie zwycięstwo w bitwie pod Przemiarowem 19 sierpnia 1920 roku. W grudniu 1920 roku za wybitne czyny bojowe w Bitwie Warszawskiej, dowódca dywizji gen. por. Osiński, w zastępstwie Naczelnego Wodza, dokonał nominacji Antoniego Kostrzewy na stopień podporucznika. W 1923 roku awansował na stopień porucznika, a w 1930 – na stopień kapitana.
Do 1938 roku służył w 70 Pułku Piechoty w Pleszewie jako dowódca plutonu, a następnie kompanii. W tym samym roku został komendantem 70 Obwodu PW w Pleszewie przy 70 Pułku Piechoty. W maju 1939 roku kapitan Kostrzewa został wyznaczony na dowódcę Batalionu Obrony Narodowej „Jarocin” . Antoni Kostrzewa brał udział w Kampanii Wrześniowej w grupie Armii „Poznań”. Ze swoim batalionem obsadził linię obronna na rz. Warcie w rejonie Nowego Miasta. Jego batalion od 9 września wchodził w skład złożonego pułku Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. Po 7– dniowej bitwie nad Bzurą, jednostka Kostrzewy nieudanie przebijała się do Warszawy. 17 września 1939 roku, w końcowej fazie Bitwy nad Bzurą, kpt. Antoni Kostrzewa dostał się do niemieckiej niewoli. Do końca wojny przebywał w obozach jenieckich w: Prenzlau, Neubrandenburg i Gross-Born. Po oswobodzeniu obozu przez Armię Czerwoną powrócił do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie zamieszkał z córką. Zmarł 21 stycznia 1972 we Wrocławiu. Pochowany został na cmentarzu Grabiszyn wraz z drugą żona Franciszką. Pośmiertnie 4 stycznia 1973 roku został awansowany do stopnia majora. (źródło: nota biograficzna kpt. Antoniego Kostrzewy w opracowaniu p. Edwarda Sobczaka, kopia przesłana do Muzeum Powstania Warszawskiego w październiku 2021- zasób Pokoju Kombatanta, teczka osobowa Romualda Kostrzewy "Zygmunta").
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, baza uczestników PW. MPW-kontakt: p. Edward Sobczak, autor broszury "„Major Antoni Kostrzewa – prekursor Powstania Wielkopolskiego, bohater wojny polsko-bolszewickiej, uczestnik Kampanii Wrześniowej 1939”. Prezentowane w biogramie fotografie pochodzą ze zbiorów rodzinnych p. Haliny Chudy, siostrzenicy Romualda Kostrzewy. Informację o śmierci przekazali p. Halina Chudy i p. Edward Sobczak.
Publikacje:
Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego T.4 - Jeńcy wojenni - żołnierze Powstania Warszawskiego, oprac. Tomasz Łabuszewski, red. Andrzej Krzysztof Kunert (red. nacz.) Warszawa: ARS Print Production, 1997
