Data urodzenia:
1909-09-03
Funkcja:
szef Biura Prasowego Wydziału Propagandy BiP KG AK
Stopień:
podporucznik czasu wojny
Imiona rodziców:
Bronisław - Maria z domu Kościńska
Wykształcenie i działałność do 1939 r.:
Był uczniem Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Warszawie, a następnie od 1925 uczęszczał do Gimnazjum Państwowego, im. Joachima Lelewela. Po jego ukończeniu, w maju 1929 otrzymał świadectwo dojrzałości. W 1918 w związku z trudnymi warunkami materialnymi po śmierci ojca został zmuszony do wcześniejszych prac zarobkowych, m.in. od 1929 był korektorem w firmie „Prasa Polska”. Od października 1929 studiował na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Prawa, a od października 1931 na Wydziale Humanistycznym. Studiował także od października 1932 do kwietnia 1933 w Wyższej Szkole Dziennikarskiej. Studia te sam przerwał, ponieważ nie mógł ich pogodzić z pracą zarobkową. Pracował od stycznia 1931 jako dziennikarz. Początkowo był referentem działu kryminalnego w redakcji nowo powstałego pisma „Dzień Dobry”, a od końca roku również jako sekretarz redakcji. Później przez kilka lat był współredaktorem tego pisma, a w ostatnim okresie przed wojną pracował w redakcji dziennika „Express Poranny”. Był członkiem Klubu Sprawozdawców Wojskowych przy Wojskowym Instytucie Naukowo-Oświatowym.
Wrzesień 1939:
Podczas kampanii wrześniowej 1939, po ewakuacji redagował samodzielnie „Express Poranny”, następnie uczestniczył w wydawaniu „Gazety Wspólnej”, która ukazywała się od 27 września do 9 października 1939. Wówczas został zatrzymany przez Niemców, a po czterech dniach pobytu w Alei Szucha osadzony na "Serbii" (oddziale Pawiaka), ale z końcem roku zwolniony.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział VI BiP (Biuro Informacji i Propagandy). Od początku 1940 w konspiracji i obok Tadeusza Orłowskiego był redaktorem pisma „Taternik”, które było wydawane do 1944 przez grupę członków Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W listopadzie 1942 został zaprzysiężony w AK i w tymże miesiącu wszedł w skład tzw. Centralnej Redakcji Podwydziału „N” Biura Informacji i Propagandy KG AK. Po aresztowaniu Teofila Wrony „Składa” został redaktorem pisma „Die Ostwache”, a następnie w styczniu i lutym 1944 był również współredaktorem ostatnich numerów pism „Der Soldat” i „Frontkämpfer”. Jednocześnie był kierownikiem referatu prasowego Podwydziału Propagandy Mobilizacyjnej „Rój” BIP KG AK, a od sierpnia 1943 kierował również szkoleniem około 100 przyszłych korespondentów wojennych, tzw. Prasowych Sprawozdawców Wojennych (PSW). Na łamach wydawanej prasy konspiracyjnej zadebiutował artykułem "Apel poległych" („Młodzież”, 1940, nr 6). W latach 1943–1944 był autorem i współautorem wielu reportaży, które były drukowane w wielu pismach konspiracyjnych, m.in. w „Biuletynie Informacyjnym”, „Demokracie”, „Dniu Warszawy”, „Drużynie”, „Dziś i Jutro”, „Na Posterunku”, „Przeglądzie Polskim”, „Tygodniu”, „Wolnej Polsce”, „Żołnierzu Polskim”, a przedrukowywanych także w pismach polskich na obczyźnie.
Adres zamieszkania przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Szustra
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział VI BiP (Biuro Informacji i Propagandy), szef Biura Prasowego Wydziału Propagandy BiP KG AK
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice k. Opola), 18. 10.1944 przekazany do Oflagu II D Gross-Born.
Losy po wyzwoleniu:
Po wyzwoleniu pracował w dziale prasowym 1 Dywizji Pancernej, redagując pismo „Defilada”. W Niemczech opublikował "Strzały spod ziemi. Reportaże i opowiadania z prac i walk Armii Krajowej." (1946).
Losy po wojnie:
We wrześniu 1947 wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie przebywał w obozie Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po zdemobilizowaniu w 1948 pracował w Londynie w wytwórni ciastek. Pisywał wówczas pod pseudonimem „Doonean” broszurki sensacyjno–kryminalne, które wydawano w Brukseli. Pracował w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa od momentu jej powołania aż do śmierci.
Odznaczenia:
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – wrzesień 1944
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Zmarł 6 listopada 1958 roku w sanatorium pod Monachium.
Miejsce pochówku:
Pochowany został w Monachium na Cmentarzu Północnym (Cmentarz Nordfriedhof)
Literatura:
Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T. 3. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 69-71, Gawlikowski, Lechosław, Dunin-Borkowski Sławomir : (1909-1958), w: Pracownicy Radia Wolna Europa: biografie zwykłe i niezwykłe, Lechosław Gawlikowski. - Warszawa : Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk : Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych. Departament Organizacji i Udostępniania. Wydział Popularyzacji i Wydawnictw, 2015. - S. 195
