Data urodzenia:
1921-09-08
Stopień:
plutonowy podchorąży (26.09.1944) - podporucznik (awans 1.10.1944)
Numer legitymacji AK:
8706
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Józef - Helena z domu Rydzewska
Wrzesień 1939 r. :
Po wybuchu wojny Sławomir (ur. 1921) wraz z matką Heleną Schefferową ewakuują się transportem Wojskowego Instytutu Geograficznego, wraz z innymi rodzinami oficerów, najpierw do Lwowa potem do Hoszczy (obecnie Goszcza na Ukrainie). Tam 17 września wkracza Armia Czerwona. Schefferowie wydostają się spod okupacji radzieckiej i powracają do Warszawy jeszcze w 1939 r. Zatrzymują się w Otrębusach pod Warszawą.
Wykształcenie do 1944 r.:
Ukończył I klasę liceum o profilu matematyczno-fizycznym
Praca w czasie okupacji niemieckiej:
W latach 1939-1942 pracował w Warszawie jako robotnik w różnych zakładach pracy. Od 1942 do 1944 roku w Kaniach pod Warszawą (gmina Helenów), gdzie prowadził małe gospodarstwo rolne.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od stycznia 1943 roku, Narodowe Siły Zbrojne - Okręg I A Warszawa-Miasto. 1 września 1943 roku ukończył tajną szkołę podchorążych uzyskując stopień kaprala.
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa, ul. Filtrowa 61/7 (lata 1939-1942), następnie Kanie gmina Helenów, powiat Grodzisk Mazowiecki (1942-1944)
Oddział:
Narodowe Siły Zbrojne - Pułk NSZ im. Sikorskiego, następnie Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód „Radwan” - Podobwód „Sławbor” - odcinek wschodni „Bogumił” - batalion „Miłosz” - 2. kompania - I pluton „Kulawego” (z VI batalionu OW PPS), następnie w kompanii „Ziuk" do 10.10.1944
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ - Śródmieście Południe
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - szpital jeńców AK w Zeithain (obóz szpitalny - oddział Stalagu IV-B Mühlberg), następnie jeniec Stalagu XI-A Altengrabow, Kommando -1 baon.
Odznaczenia:
Według informacji własnej S. Scheffera podanej w deklaracji członkowskiej do ZBoWiD, we wrześniu 1944 roku został odznaczony został odznaczony Krzyżem Walecznych i Orderem Wojennym Virtuti Militari V klasy
Losy po wojnie:
Po powrocie do kraju z niewoli służył Ludowym Wojsku Polskim w 3. Pułku Ułanów 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii im. Krzyża Grunwaldu. Zdemobilizowany w lipcu 1946 roku. W latach 1947-1949 pełnił funkcję komendanta obozu internowanych w PB MBP, Komendant Straży Przemysłowej i Kierownik Rozbiórki w PPB VI, Inspektor Centralnego Kolportażu RSW "Prasa". Od grudnia 1948 należał do PZPR. W 1949 roku pełnił funkcję instruktora prasowego (?) Wydziału Propagandy ZG ZBoWiD. Był sekretarzem komitetu gminnego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (TPPR) "Helenów".
Miejsce pochówku:
Cmentarz Komunalny w Kowarach na Dolnym Śląsku, kwatera 7- C - 20
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
Jego ojcem był kpt. Józef Jan Scheffer (1892-1948), kartograf i geograf przedwojennego Wojskowego Instytutu Geograficznego, jeniec niemieckiego oflagu Woldenberg, który powrócił do kraju w 1946 lub 1947 roku, do odtwarzanego po wojnie WIG-u w Alejach Jerozolimskich i budynku, w którym przed wojną pracował. Wobec braku kadr kpt. Józef Scheffer został przywrócony do służby wojskowej i awansowany na majora. Jego żona Helena (matka Sławomira) zmarła 21 listopada 1946 roku wieku 48 lat (miejsce śmierci Koszykowa 78 - szpital) i została złożona do grobu matki Józefa Scheffera na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Dramat rodzinny, brak bliskich, być może również narastająca presja stalinizmu lub powojenna postawa polityczna syna spowodowały, że mjr Józef Scheffer 21 stycznia 1948 r. popełnił samobójstwo. Pochowany został z matką i żoną na Powązkach Wojskowych, jednak nie umieszczono inskrypcji na jego grobie - została dodana dopiero w 2022 roku w 74. rocznicę śmierci Józefa Scheffera.
