Data urodzenia:
1903-03-27
Stopień:
podpułkownik rezerwy piechoty
Miejsce urodzenia:
Warszawa
imiona rodziców:
Józef - Anna
Wykształcenie:
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie.
Przebieg służby wojskowej do 1939 r.:
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako młody ochotnik, odznaczony Virtuti Militari V klasy. W 1921 r. walczył w III Powstaniu Śląskim. Od 1922 r. służył w Wojsku Polskim, w 1923 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Komorowie po czym otrzymał przydział do 36. pułku piechoty. W latach 1926-1932 służył w Marynarce Wojennej.
Udział w wojnie obronnej 1939:
We wrześniu 1939 r. uczestniczył w walkach, jego przydział i szlak bojowy nie są znane.
Pseudonimy:
"Abrat", "Słomka'
Udział w konspiracji 1939-1944:
W latach 1940-1941 był komendantem Związku Powstańców Niepodległości w Warszawie, następnie szefem sztabu Korpusu Obrońców Polski, szefem Wydziału Bezpieczeństwa w Kobyłce, podporządkowanego Delegaturze Rządu na Kraj. Z ramienia OW-KB współpracował w getcie z Żydowskim Związkiem Wojskowym.
Oddział:
Korpus Bezpieczeństwa (KB) - przydział nieznany
Szlak bojowy:
Śródmieście
Losy po Powstaniu:
Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Jesienią 1944 r. został dowódcą Samodzielnego Batalionu Ochrony Jeńców Wojennych włączonego w listopadzie do Brygady Wojsk Wewnętrznych.
Losy po wojnie:
Od 1945 r. był zastępcą dowódcy d/s liniowych w 4. Brygadzie Operacyjnej Wojsk Wewnętrznych Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW). Po masowych dezercjach z brygady, w tym samym roku został aresztowany i w 1947 r. skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na 2 lata więzienia. Zwolniony na mocy amnestii w 1947 r. i wkrótce ponownie aresztowany i sądzony przez WSR w Warszawie za poprzednie przestępstwo; skazany na 6 lat więzienia i zdegradowany. W lutym 1950 UB aresztowało jego żonę Janinę (poddana ciężkiemu śledztwu zmarła w wiezieniu na Mokotowie w czerwcu 1951, zrehabilitowana w 1992). W 1951 r. sądzony za działalność konspiracyjną w latach okupacji niemieckiej, skazany na 15 lat więzienia, w 1955 r. skazany na dożywocie. W 1956 r. uzyskał zgodę na roczną przerwę w odbywaniu kary i wyszedł na wolność; w tym samym roku na mocy amnestii zwolniony z dalszego odbywania kary, a w 1957 r. wyrok skazujący uchylono. Od 1956 r. był naczelnikiem wydziału w Zjednoczonych Zakładach Gospodarczych "Inco" w Warszawie. W 1957 r. awansowany do stopnia podpułkownika, a w 1974 r. pułkownika w stanie spoczynku.
Miejsce śmierci:
Warszawa.
