Pseudonim:
"Jaga"
Data urodzenia:
1924-09-21
Data śmierci:
-
Funkcja:
sanitariuszka
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Wykształcenie do 1944 r.:
Przed wojną uczęszczała do Prywatnej Szkoły Panien Szczuka w Rabce Zdroju. Było to 8-klasowe żeńskie gimnazjum sanatoryjne im. Św. Teresy [w okresie okupacji Niemcy przejęli budynek szkolny na siedzibę niemieckiej szkoły policyjnej - lata 1940-1945 - przy. red.]. Po wybuchu wojny Teresa uczyła się w Kluczkowicach, ale gdy zrobiło się niebezpiecznie, decyzją rodziców powróciła do Warszawy, gdzie kontynuowała naukę w ramach tajnych kompletów Gimnazjum Tadeusza Reytana (matura w 1943 roku). Reytan był szkołą męską, ale uczęszczały do niej również dziewczęta. Po uzyskaniu matury w 1943 r. rozpoczęła tajne studia na SGGW w Warszawie na kierunku rolnictwo.
Udział w konspiracji 1939 -1944:
W konspiracji od 1942 roku w Armii Krajowej, zwerbowana przez dr Spławę-Neymana, lekarza rejonowego w miejscowościach Kluczkowice - Wrzelowiec. Odbyła przeszkolenie sanitarne, przyjęła pseudonim "Jaga". W Warszawie zajmowała się kolportażem prasy konspiracyjnej.
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. 6 Sierpnia 16 m. 6
Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - Punkt sanitarny ul. Krakowskie Przedmieście - z chwilą wybuchu Powstania Warszawskiego, 1 sierpnia 1944 r., Teresa została przydzielona przez AK do pomocniczego oddziału sanitarnego, mieszczącego się na trzecim piętrze budynku seminarium duchownego przy Krakowskim Przedmieściu. Służbę w nim pełniła dr Kossakowska i jej córka Barbara.
Dzielnica:
Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Zatrzymana przez Niemców na Krakowskim Przedmieściu została zabrana do kuchni pobliskiego hotelu Bristol i zatrudniona przy obieraniu ziemniaków. Z Warszawy wyszła 2.10.1944 r. z ludnością cywilną, dotarła do Brwinowa.
Losy po wojnie:
Po zakończeniu działań wojennych kontynuowała naukę na wydziale rolnictwa SGGW. Mieszkała w akademiku przy ul. Rakowieckiej. Gdy w 1946 roku stało się jasne, że Polska nie będzie niepodległa jak przed 1939 rokiem, za namową przebywających na Zachodzie braci postanowiła wyjechać do Belgii (w Antwerpii studiował jej brat, Karol Ksawery po wyzwoleniu z niemieckiego obozu jenieckiego). W listopadzie przekroczyła zieloną granicę w ukryciu w pociągu towarowym, następnie z Berlina została przemycona ze strefy sowieckiej do strefy brytyjskiej, a tam przetransportowana do bazy I Korpusu Wojska Polskiego w Meppen. Po przejściu weryfikacji jako żołnierz AK otrzymała mundur PSZ i mogła kontynuować w Belgii naukę. Ubiegała się o stypendium na studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Gembloux. Została przyjęta na na czwarty rok studiów magisterskich (inżynieria rolnicza). W 1949 roku uzyskała dyplom. Po ukończeniu studiów dostała pracę jako asystentka Emile'a Larose'a, jednego z profesorów uniwersytetu. W tym samym czasie poznała swojego przyszłego męża, Ryszarda Andrzeja Gadomskiego (ur. 23 marca 1922 r. w Warszawie, syna Zygmunta Klemensa Gadomskiego i Stefanii z domu Sagatowskiej), który studiował handel morski na tym samym uniwersytecie w Antwerpii, co jej brat Karol Ksawery. Pobrali się 28 października 1949 r. w Gembloux. Tymczasowo zamieszkali w Antwerpii, gdzie 30 lipca 1950 r. urodziło się ich pierwsze dziecko, Stephen, 1950. Po uzyskaniu dyplomu Ryszard Gadomski rozpoczął pracę w branży importu wełny. W 1951 r. złożyli wniosek do konsulatu Stanów Zjednoczonych w Antwerpii o wizę imigracyjną w ramach programu dla polskich przesiedleńców. Wiza została przyznana 16 października 1951 roku. Rodzina przybyła do Nowego Jorku 10 grudnia 1951 r. i otrzymała status stałego rezydenta. Osiedlili się w hrabstwie Westchester, na przedmieściach Nowego Jorku. Teresa wychowała sześcioro dzieci. Zawodowo specjalizowała się w pomocy firmom farmaceutycznym w spełnianiu kryteriów FDA dotyczących testowania badanych leków. W latach 90-tych przeszła na emeryturę.
Nazwisko po mężu:
Teresa Gadomska
Informacje dodatkowe - losy rodziny:
W Powstaniu wzięli udział dwaj bracia Teresy: Karol Ksawery Szlenkier ps. Atos i Ksawery Mieczysław Szlenkier "Mietek II". Ich rodzice - Karol Stanisław Szlenkier (1884-1944) i Halina Szlenkier z domu Pfeiffer (1891-1944) 5 sierpnia 1944 roku zostali zabrani przez Niemców w Aleję Szucha, a następnie najprawdopodobniej zabici w egzekucji zbiorowej. Upamiętnieni symbolicznie na Starych Powązkach, kw. Z rząd 3.
Archiwum Historii Mówionej:
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Nasz newsletter