"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - III Obwód "Waligóra" (Wola) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - punkt opatrunkowy ul. Wolność 14 (podczas okupacji ul. Zegarmistrzowska), następnie w szpitalu polowym przy ul. Miodowej 23
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto
Losy po Powstaniu:
Wyjechała z Warszawy z rannymi.
Informacje dodatkowe:
Ze wspomnień Janiny Kurelskiej, żony brata Wandy - Wiesława Kurelskiego:
"Urodzona w Warszawie 06. 11. 1923 r. z poważną wadą serca. Zamieszkała: ul. Miodowa, później w Modlinie, ponieważ ojciec był wojskowym.
W czasie okupacji rodzina mieszkała na Kabatach. Wanda należała do AK (podobnie jak jej brat Wiesław). Zajmowała się roznoszeniem ulotek. Pewnego dnia zostawiła pod łóżkiem w swoim pokoju małą walizkę z ulotkami. Podczas jej nieobecności, do domu przyszli Niemcy w celu przeszukania mieszkania – ktoś musiał donieść, że Wanda należy do AK. Niemcy przeszukali mieszkanie; powyrzucali wszystko z szaf, zniszczyli wiele rzeczy, jednak walizki ukrytej pod łóżkiem nie znaleźli. Gdy Wanda wróciła do domu, matka opowiedziała jej o całym zajściu. Matka wiedziała, że Wanda należy do AK, ale nie wiedziała, że roznosi pisma i przechowuje je w domu.
Pewnego dnia „Lala” została aresztowana i wywieziona na Pawiak. Jej matka starała się o zwolnienie Wandy, która przez chorobę serca musiała stale przyjmować leki. Z Pawiaka została przewieziona do obozu przy ul. Skaryszewskiej. W końcu, komendant obozu, po wielu prośbach matki, zwolnił Wandę z obozu.
W czasie Powstania Warszawskiego należała do batalionu „Miotła - punkt opatrunkowy ul. Wolność 14 , następnie w szpitalu polowym przy ul. Miodowej 23. Po upadku Powstania przewoziła rannych do posiadłości Marii Rodziewiczówny do folwarku Leonów koło Żelaznej przed Skierniewicami. Asystowała przy śmierci Marii Rodziewiczówny 16. 11. 1944r.
W 1945r. uczestniczyła w ekshumacji zwłok koleżanki i kolegi na cmentarzu powstańczym w podwarszawskim Powsinie. Nie miała na sobie maski ochronnej i zaraziła się jadem trupim, a ponieważ od urodzenia miała wadę serca i była mało odporna, zachorowała na zapalenie opon mózgowych, w wyniku czego zmarła dnia 06. 07. 1945r. Została pochowana na cmentarzu powstańczym w Powsinie, obok swoich koleżanek i kolegów, z którymi walczyła podczas Powstania.
Odznaczona pośmiertnie: Krzyżem Walecznych oraz Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.
