Data urodzenia:
1913-12-31
Miejsce urodzenia:
Czempin
Imiona rodziców:
Stanisław - Zofia z domu Ponińska
Wykształcenie do 1939 r.:
W 1937 r. ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. W 1938 roku rozpoczął aplikację sądową w Okręgowym Sądzie Apelacyjnym w Warszawie.
Przebieg służby wojskowej do 1939 r.:
Po studiach odbył służbę wojskową w Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego we Włodzimierzu Wołyńskim.
Udział w wojnie obronnej 1939 r.:
We wrześniu 1939 r. walczy w składzie Armii "Prusy", wzięty do niewoli przez Sowietów zdołał uciec z obozu w Szepietówce, powrócił do Warszawy.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W stolicy kontynuował aplikację, którą ukończył w 1941 egzaminem sędziowskim. Równocześnie działał w konspiracji. Był kurierem, a następnie służył w dziale Przerzutów Powietrznych Komendy Głównej AK o kryptonimach "Syrena”, "Import”, "MII-Grad”; pełnił obowiązki prokuratora. Jego zadaniem było między innymi wykrywanie sprawców kradzieży sprzętu wojskowego i zabezpieczanie dowodów. Jako kierownik Zespołu Ewakuującego cichociemnych sprawował opiekę w pierwszym okresie po ich zrzucie i w okresie aklimatyzacji w kraju. Przydział w lipcu 1944 - Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział V (Dowodzenie i Łączność) - Wydział odbioru zrzutów V-S ("MII-Grad").
Oddział:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - Oddział V (Łączność) - Szefostwo Przerzutów Powietrznych
Szlak bojowy:
Śródmieście
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu XI B Fallingbostel, Oflagu XI B/Z w Bergen-Belsen, Stalagu X B Sandbostel
Losy po wojnie:
Od czerwca 1945 roku do 1947 roku pełnił obowiązki sędziego Sądu Polowego I Dywizji Pancernej dowodzonej przez gen. Stanisława Maczka. W latach 1948-1954 brał udział w akcjach kurierskich w ramach Sztabu Głównego PSZ na Zachodzie. W 1953 roku z rąk gen. Władysława Andersa dostał nominację na kapitana. Kolejne awanse wojskowe otrzymywał już w wolnej Polsce, umierając miał stopień pułkownika. Od końca lat czterdziestych do śmierci wykonywał zawód adwokata, kancelarię prowadził w Hamburgu, w którym zamieszkał tuż po zakończeniu działań wojennych. Przez długie lata był jednym z nielicznych polskojęzycznych adwokatów w Republice Federalnej Niemiec. Następni zaczną pojawiać się dopiero w latach osiemdziesiątych. Od 1974 roku do dnia 22 grudnia 1990 roku pełnił obowiązki Ministra Pełnomocnego i Delegata Rządu RP na Uchodźstwie na Niemcy. Uznany przez władze PRL za osobę niebezpieczną, po raz pierwszy do Polski przyjechał w grudniu 1990 roku i asystował Prezydentowi Ryszardowi Kaczorowskiemu w przekazaniu insygniów Rzeczypospolitej wybranemu w wolnych wyborach Prezydentowi Lechowi Wałęsie. Od 1990 roku bardzo często jeździł do Polski. Starał się odrobić stracony czas. Bywał w Warszawie, Częstochowie, Krakowie, Poznaniu, ale także przyjeżdżał na szkolenia Wielkopolskiej Izby Adwokackiej. Pełnił m.in. funkcję przewodniczącego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Niemczech, był członkiem Zarządu Światowego Stowarzyszenia, był członkiem Związku Polaków w Niemczech.
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych (1943), Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1944), Krzyż Armii Krajowej, Medal Wojska Polskiego, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (28 września 1978)
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (9 października 1996), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1990), Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1952), Złoty Krzyż Zasługi (1974). Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”
Miejsce pochówku :
Pochowany został na Starym Cmentarzu w Ostrowie Wielkopolskim.
Publikacje :
Palestra - Pismo Adwokatury Polskiej, nr 1-2/2007
