Pseudonim:
"Witold"
Data urodzenia:
1916-09-29
Data śmierci:
2000-04-10
Funkcja:
zastępca dowódcy kompanii, od 19 VIII dowódca kompanii B-3
Stopień:
podporucznik
Miejsce urodzenia:
Moskwa
Imiona rodziców:
Tadeusz - Eugenia
Wykształcenie :
Egzamin dojrzałości uzyskał w Liceum im. Stanisława Staszica w Warszawie, studia ukończył na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
Przebieg służby wojskowej i udział w wojnie obronnej 1939 r. :
We wrześniu 1939 roku w stopniu podchorążego walczył zarówno z Niemcami jak i armią radziecką. 18 września 1939 r. jego oddział z powodu braku amunicji poddał się Rosjanom. 22 września 1939 roku udało mu się zbiec z obozu jenieckiego w Łucku. 5 października 1939 r. przekroczył rosyjsko - niemiecką linię demarkacyjną i powrócił do Warszawy.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 14 lipca 1940 roku w ZWZ. W grudniu 1942 roku wraz z całym utworzonym przez siebie plutonem wszedł do struktur „Baszty” (Komenda Główna Armii Krajowej - pułk ”Baszta„ - batalion ”Bałtyk„ - kompania B-3). Należał do kierownictwa tajnego Wydziału Prawa UW. W swoim plutonie miał grupę studentów prawa, którzy ukończyli tajnie podchorążówkę. Ppor Witold Złotnicki „Witold”pojechał do okupowanego Paryża w mundurze Wehrmachtu jako rzekomy syn rosyjskiego emigranta. Kiedy po miesiącu powracał do Polski gestapo starało się go aresztować - ostrzeżony przez łączniczkę uniknął wpadki, ale aresztowano jego matkę. Złotnicki nadzorował również magazyn broni u strz. „Narbutta".
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - pułk "Baszta" - batalion "Bałtyk" - kompania B-3 - zastępca dowódcy kompanii, a następnie w okresie 19 sierpnia do 24 września 1944 dowódca kompani "B-3"
Szlak bojowy:
Mokotów - kanały - Śródmieście Południe
Odniesione rany:
Kilkukrotnie ranny, m. in. 19.08.1944 r. i ciężko ranny 24.09.1944 r. podczas obrony Królikarni - przestrzał tułowia (wlot w okolicy brzucha, wylot na placach). Leczony w szpitalu polowym przy ul. Marszałkowskiej 40.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - jeniec Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice k. Opola), następnie osadzony w Oflagu VII A Murnau.
Numer jeniecki:
102123
Losy po wyzwoleniu:
Po wyzwoleniu z obozu jenieckiego oficer 6 pułku pancernego w 2 Korpusie Polskim PSZ we Włoszech (od maja 1945). W 1946 ro wraz z Korpusem wyjechał do Anglii. W latach 1946-1947 oficer łącznikowy w Dowództwie Północnym York, w 1947 roku zdemobilizowany. Nie powrócił do kraju - pozostał w Anglii.
Losy po wojnie:
Jeden z założycieli i Prezes Koła „Baszty” i „Mokotowiaków" na Zachodzie. Działacz środowisk kombatanckich.
Odznaczenia i awanse:
Order Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal Wojska (po raz 1, 2, 3 i 4), odznaczenie za udział w walkach we wrześniu 1939 r.*. Awansowany do stopnia majora.
Miejsce śmierci:
Wielka Brytania
Miejsce pochówku:
Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera A-26, rząd 10, grób 21
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, Baza ewidencyjna uczestników Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Złotnicki Witold, zasób Działu Kombatanta MPW, zbiory: MPW-IP/3416, MPW-IP/10079/12 (P/5718/07) - fotografia portretowa Powstańca z lat 1945-1946, Polski Czerwony Krzyż - kartoteka, nekrolog prasowy - Życie Warszawy z dn. 18.04.2000. Informacje uzupełniające w imieniu p. Lucjana Złotnickiego nadesłał p. Mirosław Szymczak.
Literatura:
Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego T.4 - Jeńcy wojenni - żołnierze Powstania Warszawskiego, oprac. Tomasz Łabuszewski, red. Andrzej Krzysztof Kunert (red. nacz.) Warszawa: ARS Print Production, 1997, Wielka ilustrowana encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. 6, Wykaz uczestników-żołnierzy powstania warszawskiego Kr-Ż / red. nauk. Piotr Rozwadowski. Wyd. "Bellona", Fundacja " Warszawa Walczy 1939-1945", 2004, Eugeniusz Ajewski, Mokotów walczy 1939-1944 - tom 5, biogramy, Wyd. WSHiP 1999
Uwagi:
Odznaczenie za udział w walkach we wrześniu 1939 r wymienia w swej książce Eugeniusz Ajewski (Mokotów walczy 1939-1944), jednak brak bliższych informacji na temat rodzaju odznaczenia - czy był to Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. przyznawany przez Prezydenta RP na Uchodźstwie od 1984, czy też Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” nadawany w PRL od 1981 roku przez Radę Państwa.
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

 Ppor. rez. Witold Złotnicki "Witold" (1916-2000),  z-ca dowódcy, a następnie  dowódca (w okresie 13 sierpnia - 24 września 1944) komp. "B-3" Batalionu "Bałtyk" Pułku "Baszta". Fot. ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. MPW-IP/3416,  ujęcie tożsame: MPW-IP/10079/12 (P/5718/07)

Ppor. rez. Witold Złotnicki "Witold" (1916-2000), z-ca dowódcy, a następnie dowódca (w okresie 13 sierpnia - 24 września 1944) komp. "B-3" Batalionu "Bałtyk" Pułku "Baszta". Fot. ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego, sygn. MPW-IP/3416, ujęcie tożsame: MPW-IP/10079/12 (P/5718/07)

Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Złotnicki Witold, zasób Działu Kombatanta MPW,

Muzeum Powstania Warszawskiego, Teczki personalne uczestników Powstania Warszawskiego: Złotnicki Witold, zasób Działu Kombatanta MPW,

Polski Czerwony Krzyż - kartoteka

Polski Czerwony Krzyż - kartoteka

Polski Czerwony Krzyż - kartoteka

Polski Czerwony Krzyż - kartoteka

Janusz Cywiński (z lewej) i Witold Złotnicki podczas kursu zegarmistrzowskiego. Fot. NN, kolekcja Krystyny i Janusza Cywińskich, reprodukcje cyfrowe w Ośrodku KARTA

Janusz Cywiński (z lewej) i Witold Złotnicki podczas kursu zegarmistrzowskiego. Fot. NN, kolekcja Krystyny i Janusza Cywińskich, reprodukcje cyfrowe w Ośrodku KARTA

Nasz newsletter