Data urodzenia:
1925-11-26
Numer legitymacji AK:
527
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Stefan - Rozalia
Udział w konspiracji 1939-1944:
Armia Krajowa - XII zgrupowanie im. Łukasińskiego - oddział por. "Gozdawy" (batalion im. Stefana Czarnieckiego) - 5. kompania
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Targowa 46 m.39
Oddział:
Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Sienkiewicz", następnie odcinek "Kuba"-"Sosna" - batalion "Gozdawa" - 5. kompania
Szlak bojowy:
Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ
Rodzeństwo biorące udział w Powstaniu Warszawskim:
Losy po Powstaniu - represje:
Po kapitulacji opuściła Śródmieście w grupie koleżanek i kolegów z Powstania jako cywile. Skierowani zostali przez Niemców do obozu przejściowego w Ursusie koło Warszawy - na terenie Państwowych Zakładów Inżynierii Ursus. W halach fabrycznych Ursusa grupa Władysławy po przeprowadzonej przez Niemców selekcji została rozbita, część osób została skierowana jako ranni do szpitala, część do obozów. Władysława wraz z koleżankami i kolegami trafiła do obozu przejściowego w miejscowości Szczakowa, na terenie włączonym do III Rzeszy. Dzień przed wywózką ze Szczakowej grupie udaje się zbiec z obozu, dzięki pomocy okolicznej ludności polskiej. Niestety podczas dalszej drogi na trasie do Generalnej Guberni część grupy, w tym Władysława, wpadła w ręce żandarmerii niemieckiej, jednak na skutek splotu wydarzeń na posterunku i w rodzinie niemieckiego komendanta - zostali puszczeni wolni. 2 grudnia 1944 roku podczas przekraczania linii frontu w celu przedostania się do domu na warszawskiej Pradze, Władysława Magnuszewska została aresztowana przez NKWD i przewieziona na śledztwo do Lublina. 27 stycznia 1945 roku wyrokiem Garnizonowego Sądu Wojskowego w Lublinie została skazana pod zarzutem szpiegostwa z art. 90 KKWP na 10 lat więzienia oraz 5-letnie pozbawienie praw. Po rozprawie przewieziona została do więzienia na Zamku w Lublinie, a następnie do Wronek. Po roku przeniesiona została do Karnego Zakładu dla Kobiet w Fordonie. Z Fordonu dwukrotnie przewożona do więzienia mokotowskiego w Warszawie (osadzona w pawilonie X, XI, XII), następnie ponownie do Fordonu i ponownie do Lublina na Zamek. Z Fordonu zwolniona w dniu 13.12.1954 roku, po odbyciu pełnej kary, tj. 10 lat i 11 dni pozbawienia wolności. 13.07.1957 roku Najwyższy Sąd Wojskowy w Warszawie uchylił wyrok części skazującej byłego Garnizonowego Sądu Wojskowego w Lublinie i postępowanie w tej części o przestępstwie z art. 90 KKWP umorzył, z braku dostatecznych dowodów winy.
Losy po wojnie:
Po wyjściu z więzienia bezskutecznie składała podania o pracę w szeregu instytucji. W końcu 15 lutego 1955 roku została zatrudniona w Stowarzyszeniu „PAX” - Zjednoczone Zespoły Gospodarcze „Inco„- ”Veritas„ Warszawa, gdzie pełniła różnego rodzaje funkcje administracyjne i socjalne. Od 1965 roku do emerytury była kierownikiem Ośrodków Szkoleniowo-Wypoczynkowych ”PAX„ - „Inco„- ”Veritas„. Była działaczką Związku Zawodowego ”Solidarność„ (przez 3 kadencje była mężem zaufania), prowadziła także przyzakładową bibliotekę oraz organizowała wycieczki krajoznawcze dla pracowników i ich rodzin. Z ramienia ”Caritasu" wraz z matką opiekowała się ociemniałym małżeństwem. Od 1989 roku jest członkiem Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego w Warszawie. W 1990 roku przeszła na emeryturę.
Odznaczenia :
Rozkazem z dnia 28 VIII 1944 odznaczona Krzyżem Walecznych
Awanse:
Po wojnie awansowana do stopnia porucznika WP
Źródła:
MPW-baza uczestników PW,
życiorys autorstwa p. Władysławy Magnuszewskiej napisany w roku 2005, opracowanie P/9035
Publikacje:
Bożena Urbanek Pielęgniarki i sanitariuszki w Powstaniu Warszawskim w 1944r. Warszawa 1988. PWN
