Data urodzenia:
1915-05-15
Nazwisko konspiracyjne:
Mieczysław Jaworski
Miejsce urodzenia:
Zakopane
Imiona rodziców :
Jan - Józefa z domu Krzeptowska
Wykształcenie i działalność do 1939 roku :
Magister prawa, dyplom uzyskał na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wiosną 1939 roku objął stanowisko sekretarza w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni, gdzie od jesieni miał wykładać prawo.
Okres okupacji niemieckiej:
Po wybuchu wojny i wkroczeniu Niemców do Gdyni aresztowany 25 września 1939 roku podczas przeprowadzonych przez Niemców zatrzymań (łapaki) polskiej inteligencji. Skierowany do prac przy budowie obozu koncentracyjnego Stutthof. Następnie osadzony w KL Sachsenhausen i KL Mauthausen-Gusen w Austrii, jednym z największych i najcięższych obozów Trzeciej Rzeszy. Po dwóch latach zwolniony z obozu w wyniku starań wuja - Wacława Krzeptowskiego. Także Felicja Stelzerowa czyniła starania w gdańskim gestapo o zwolnienie z obozów koncentracyjnych kilku profesorów Szkoły Morskiej, w tym Włodzimierza Wnuka. Po zwolnieniu w lipcu 1943 roku przybył do Warszawy.
Udział w konspiracji 1939-1945:
Do konspiracji wprowadzony w Warszawie przez Kiryła Sosnowskiego, członek organizacji „Ojczyzna”. Autor meldunków z Zakopanego, przekazywanych przed przybyciem do Warszawy. W maju 1944 roku uczestniczył w pracach redakcyjncyh nad podziemnym wydaniem dodatku nadzwyczajnego do „gadzinówki” Nowego Kuriera Warszawskiego„. Otóż pragnąc w szczególny sposób uczcić ważną dla Polaków datę 3 maja 1944 roku, a więc kolejną rocznicę uchwalenia Konstytucji,
kierownictwo Departamentu Informacji postanowiło wydać specjalny numer ”Nowego Kuriera Warszawskiego", gdzie pod nagłówkiem i w identycznej szacie zewnętrznej warszawskiej "gadzinówki" ludność Warszawy miała otrzymać mocny zastrzyk treści patriotycznych. Efektem tej pracy był numer, który ukazał się w sobotę 6 maja 1944 roku w godzinach popołudniowych, w różnych punktach miasta, opatrzony tytułową wiadomością, która brzmiała:
"Wojska niemieckie wkroczyły do Szwecji"
Adres zamieszkania przed Powstaniem:
Warszawa - Żoliborz, prawdopodobnie ul. Krasińskiego 7
Miejsce koncentracji na godzinę „W”:
Odprawa pracowników Departamentu Informacji i Prasy została wyznaczona o godz. 17:00 w Hotelu "Royal", jednak wybuch Powstania zastał Włodzimierza Wnuka w mieszkaniu Zdzisława Marcinkowskiego przy ul. Bednarskiej 23. 6 sierpnia 1944 r. na Bednarską przybyły dwie łączniczki AK z poleceniem przeprowadzenia Włodzimierza Wnuka i Bronisławy Staszel Polankówny do Hotelu "Royal", gdzie W. Wnuk dotarł 7 sierpnia 1944 roku. Tymczasem 8 sierpnia 1944 Niemcy zabrali wszystkich mężczyzn z kamienicy przy ul. Bednarskiej 23, w tym będącego już w podeszłym wieku Zdzisława Marcinkowskiego. Ostatnia wiadomość o Zdzisławie Marcinkowskim pochodziła z Auschwitz-Birkenau, skąd został wywieziony w niewiadomym kierunku i słuch po nim zaginął.
Oddział :
Delegatura Rządu na Kraj - Departament Informacji i Prasy - redakcje „Serwisu dla Prasy”, „Serwisu dla Radia” oraz „Z pierwszej linii frontu”
Nazajutrz po przybyciu Włodzimierza Wnuka do Hotelu ”Royal" otrzymał on nieoczekiwane i ważne zadanie od Dyrektora Departamentu Informacji Stanisława Kauzika, który polecił Pomykajowi i Wnukowi przygotować do godziny 6 rano tekst przemówienia, jakie ma następnego dnia wygłosić przez radio do społeczeństwa Warszawy Delegat Rządu Na Kraj Jan Stanisław Jankowski ps. "Soból".
Od początku sierpnia 1944 r. w „Royalu” urzędował Witold Pomykaj, kierujący sekcją Informacji i Propagandy Departamentu Informacji i Prasy od czasu aresztowania Kiryła Sosnowskiego. Zadanie informacyjne przejął na siebie kierownik Polskiej Agencji Telegraficznej Stanisław Ziemba z sekretarzem Alojzym Męclewskim. Służbą informacyjno-propagandową kierował Stanisław Roskosz, któremu niedłącznie pomagał Włodzimierz Wnuk. W zespole tym aktywnie angażował sie również Zbyszko Bednorz, współpracujący z powstańczym radiem. Razem z nimi w „Royalu” służbę pełniły maszynistki i reporterki, wyróżniające się swą odwagą i aktywnością. Były to m. in. Ewa Szumańska (po wojnie artystka teatralna i pisarka), Janina Wierzyńska - Krusche, córka dziennikarza Hieronima Wierzyńskiego i jednocześnie bratanica poety i eseisty Kazimierza Wierzyńskiego. Łączniczki Departamentu Informacji pełniły służbę pod kierownictwem Stefanii Cieślińskiej ps. „Róża", zaś fotoreporterem był Franciszek Myszkowski ps. ”Okulista". Głównym zadaniem Włodzimierza Wnuka było dostarczanie materiału publicystycznego i reporterskiego do redagowanego przez Roskosza Serwisu dla Prasy i Radia, dostarczanego w maszynopisach do kilkunastu redakcji pism powstańczych.
Losy po Powstaniu:
Warszawę opuścił w jednym z ostatnich terminów ewakuacji, 5.10.1944. Wraz z wielotysięczną grupą warszawiaków dotarł do obozu przejściowego w Ursusie. Po kilku dniach znalazł się w transporcie chorych, kobiet i dzieci skierowanych do Koniecpola, skąd zbiegł. Przez Częstochowę i Kraków dotarł do Zakopanego.
Losy po wojnie :
Dziennikarz i redaktor Instytutu Wydawniczego PAX. Związany z „Tygodnikiem Powszechnym”.
Po zakończeniu Powstania kontynuował działalność podziemną i niepodległościową. Prześladowany (poddawany rewizjom, zastawiano na niego "kocioł"), został uchroniony od dalszych represji dzięki osobistemu poręczeniu Bolesława Piaseckiego, twórcy „PAX-u". Od roku 1953 mieszkał w Krakowie. W tym czasie był działaczem Związku Podhalan, a w latach 1973–1979 był redaktorem naczelnym "Podhalanki". W swoim pisarstwie najczęściej zajmował się historią Podhala i ruchu regionalnego. Był autorem m.in książki "Ku tatrom" oraz "Gawęd skalnego Podhala". W 1990 r. za całokształt twórczości otrzymał Literacką Nagrodę Zakopanego.
Miejsce śmierci :
Zmarł w Krakowie, 7 września 1992 roku
Miejsce pochówku :
Cmentarz na Pęksowym Brzysku w Zakopanem
Źródła:
Wspomnienia Włodzimierza Wnuka z okresu pobytu w obozach, działalności konspiracyjnej oraz udziału w Powstaniu Warszawskim opublikowane w książce pt. „Byłem z Wami” (PAX, wyd. III, uzupełnione, Warszawa, 1985, str. 218-243: rozdział
"W Powstaniu". Archiwum rodzinne: informacje i zdjęcia przekazane przez córkę, p. Joannę Wnuk - Nazarową, MPW-ankieta
Publikacje:
Wielka ilustrowana encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. 5, Wykaz uczestników-żołnierzy powstania warszawskiego A-Kö / red. nauk. Piotr Rozwadowski, Wyd. "Bellona”, Fundacja " Warszawa Walczy 1939-1945", 2002. Cecylia Kuta, Sylwetki: Paksowiec z Podhala, W. Wnuk 1915-1992. Biuletyn IPN Nr 1-2 2010, IPN Warszawa, 2010, Stanisław F. Ozimek "Media Walczącej Warszawy" (seria Termopile)
