Data urodzenia:
1924-01-04
Stopień:
kapral podchorąży
Miejsce urodzenia:
Maków Mazowiecki
Imiona rodziców:
Dominik - Stefania
Wykształcenie do 1944 r.:
Uczeń Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Grodnie. Od 1932 r. związany z ZHP. W latach okupacji uczęszczał na komplety tajnego nauczania organizowane przez profesorów Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie.
Udział w wojnie obronnej 1939:
Harcerz, członek harcerskiej służby pomocniczej podczas obrony Grodna.
Udział w konspiracji 1939-1944:
W konspiracji od 1942 r. Ukończył tajną podchorążówkę w stopniu kaprala podchorążego. Przydział w lipcu 1944 r. - VI Obwód (Praga) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 5 Rejon - pluton 1681
Oddział:
VI Obwód (Praga) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - 5 Rejon - pluton 1681, następnie w Grupie "Kampinos"
Odniesione rany:
Ciężko ranny 20.09.1944 r. - w konsekwencji stracił prawą rękę
Losy po wojnie:
W lipcu 1945 roku zdał maturę i w tym samym roku zaczął studia na Wydziale Chemii Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Jeszcze będąc studentem, w 1948 roku rozpoczął pracę zawodową jako młodszy asystent. Był współorganizatorem, a potem - do grudnia 1946 roku - kierował pracą Kręgu Starszoharcerskiego ZHP na Politechnice Śląskiej. Od maja 1946 roku był przybocznym hufcowego. Należał do najbardziej aktywnych członków komendy Hufca Harcerzy w Gliwicach, brał udział w organizacji ćwiczeń i zlotów drużyn hufca oraz obozów szkoleniowych. W tym okresie był inwigilowany przez funkcjonariuszy gliwickiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Na początku 1949 r. został odsunięty od pracy harcerskiej (bezterminowo urlopowany). Do harcerstwa powrócił w 1956 r. To na jego ręce przekazano do Gliwic poufną wiadomość o podjęciu próby reaktywowania ZHP w grudniu 1956 roku. Po odrodzeniu harcerstwa był m.in. pełnomocnikiem Komendy Hufca ds. kilku kolejnych akcji letnich na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Rozkazem Naczelniczki ZHP l. 8/59 z 1 kwietnia 1959 r. został mianowany harcmistrzem. Zbigniew Gregorowicz pozostawił znaczący dorobek naukowy, który m.in. był podstawą habilitacji i nadania tytułu profesora. Pełnił odpowiedzialne funkcje na Politechnice Sląskiej; m.in. był dziekanem Wydziału Inżynierii Sanitarnej, wieloletnim dyrektorem Instytutu, a potem Katedry Chemii Analitycznej i Ogólnej, członkiem wielu komitetów naukowych w kraju i zagranicą. Po przemianach ustrojowych, jako major rezerwy, pełnił funkcję prezesa Okręgu Śląskiego Światowego Związku Żołnierzy AK.
Odznaczenia:
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Partyzancki, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej
