Data urodzenia:
1897-06-08
Stopień:
podpułkownik dyplomowany służby stałej kawalerii (11.11.1941)
Miejsce urodzenia:
majątek Czeczelniki, powiat olchopolski - Podole
Imiona rodziców:
Kazimierz - Wiktoria z domu Radecka-Mikulicz
Wykształcenie (w tym wojskowe):
Od 1906 uczeń II Gimnazjum, a od 1909 I Gimnazjum w Żytomierzu, gdzie w maju 1915 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. Od 1912 r. prowadził młodsze koło korporacji w gimnazjum. Od sierpnia 1915 do maja 1916 r. student Wydziału Agronomicznego Politechniki w Kijowie. W 1917 r. ukończył rosyjską szkołę podoficerską. W październiku 1918 r. przybył z Rosji do Warszawy, zapisał się na studia na Wydziale Rolnym SGGW. W czerwcu 1920 r. ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Warszawie - klasa kawalerii. Od maja 1921 r. student w Centralnej Szkole Wojskowej Gimnastyki i Sportów w Poznaniu. W czerwcu 1927 r. ukończył kurs doszkolenia w Centrum Wyszkolenia kawalerii w Grudziądzu. W latach 1931-1933 ukończył Wyższą Szkołę Wojenną w Warszawie.
Służba wojskowa do 1939 r.:
Od czerwca 1916 r. służył w armii rosyjskiej. Od grudnia 1917 r. zastępca dowódcy plutonu w 7. pułku ułanów III Korpusu Polskiego na Wschodzie. Ranny w kwietniu 1918 r., do likwidacji Korpusu (06.1918) przebywał w szpitalu, potem na rekonwalescencji w majątku ojca., Łuka koło Żytomierza. W listopadzie 1918 r. uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w Warszawie. Od tegoż miesiąca dowódca plutonu w 1. pułku ułanów Krechowieckich. Od marca 1922 r. dowódca plutonu w 15. pułku ułanów, a od kwietnia 1925 r. adiutant w tym pułku. Od czerwca 1927 ponowienie dowódca plutonu i p.o. dowódcy szwadronu w 15. pułku ułanów. Od lipca 1930 r. dowódca plutonu, a od września tego roku dowódca szwadronu w 10. pułku strzelców konnych. Następnie był oficerem sztabu 10. Brygady Kawalerii, od 1934 r. jej szefem sztabu, a od 1936 r. wykładowcą taktyki kawalerii w WSWoj.
Udział w wojnie obronnej 1939:
Zastępca ppłk. Jana Rzepeckiego, szefa Oddziału III sztabu Armii "Kraków". Po zakończeniu działań wojennych, unikając niewoli powrócił do Warszawy.
Pseudonimy:
"Polanowski", "Mostowicz", "Zyndram", "Zygmunt Zyndram"
Udział w konspiracji 1939-1944:
Od grudnia 1939 r. oficer Służby Zwycięstwu Polski - Związku Walki Zbrojnej. Jego początkowy przydział nie jest znany. Od jesieni 1940 r. po mjr. Jerzym Kirchmayerze szef sztabu Komendy Okręgu Warszawa-Województwo ZWZ, a od początku 1942 r. szef sztabu i zastępca płk. Albina Skroczyńskiego, komendanta Obszaru Warszawa AK, w stopniu majora dyplomowanego pod pseudonimem "Polanowski", następnie "Mostowicz". Rozkazem Komendy Głównej AK z 27.08.1943 r. przeniesiony do pracy w Oddziale III sztabu KG AK, gdzie używał pseudonimu "Zyndram".
Oddział:
Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział III (Operacyjno-Szkoleniowy) - Wydział Operacyjny
Szlak bojowy:
Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ - Śródmieście Południe. Od 28.09.1944 r. obok ppłk. Franciszka Hermana pełnomocnik Dowódcy AK w pertraktacjach kapitulacyjnych. 2.10.1944 r. w Ożarowie podpisał wraz z płk. Kazimierzem Irankiem-Osmeckim układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie.
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka - brak informacji o miejscach pobytu
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych (1921), Srebrny Krzyż Zasługi (1935)
Losy powojenne:
Po wyzwoleniu powrócił do kraju.
Miejsce śmierci:
Zabrze. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
