Antoni Bogusław Wawrzyński

Pseudonim:
"Gryf"
Data urodzenia:
1924-06-02
Data śmierci:
2006-09-15
Funkcja:
-
Stopień:
plutonowy z cenzusem
Miejsce urodzenia:
Kozienice
Imiona rodziców:
Zygmunt - Matylda z domu Sadowska
Wykształcenie do 1944 r.:
W latach 1930-1936 uczęszczał do Publicznej Szkoły Powszechnej nr 14 w Warszawie, w której ukończył 6 klas. Następnie zdał egzamin do Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Joachima Lelewela przy ulicy Złotej. Do 1939 r. ukończył 3 klasy tego Gimnazjum. Po zakończeniu działań wojennych, jesienią 1939 r. kontynuował naukę i w roku 1941 otrzymał "małą maturę". Do września 1942 r. odbywał praktykę zawodową w Państwowych Zakładach Tele i Radiotechnicznych w Warszawie - w dziale łączeń automatycznych. We wrześniu 1942 r. zdał egzamin do Państwowej Szkoły Elektrycznej II Stopnia na wydziale telekomunikacyjnym. Szkołę tę ukończył w lipcu 1944 r. i zdał egzamin końcowy otrzymując tytuł teletechnika.
Adres przed Powstaniem Warszawskim:
Warszawa ul. Wilcza 69
Oddział:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód "Radwan” (Śródmieście) - Podobwód "Sławbor" - odcinek "Ratusz" - 3. batalion pancerny "Golski" - 2. kompania - pluton 155, następnie w kompanii warsztatowej.
Szlak bojowy:
Śródmieście Południe - rejon Politechniki Warszawskiej, ul. Wilcza, ul. Koszykowa.
Losy po Powstaniu:
Po kapitulacji Warszawskiego Korpusu Armii Krajowej wyszedł z oddziałem do niewoli niemieckiej; wywieziony do Stalagu X B w Sandbostel. Od października do ok. 15 grudnia 1944 r. pracował w obozie jenieckim oraz poza nim, m.in. przy załadunku i wyładunku wagonów towarowych, przy porządkowaniu dróg obozowych, oczyszczaniu szamb obozowych. Po 15 grudnia 1944 r. został przewieziony do obozu w Grosbostel (odgruzowywanie Hamburga), a następnie wysłany do obozu w Hamburgu Longemorgen (Arbeitskommando 1304 Hamburg) - praca przy odgruzowywaniu miasta, wywózka śmieci, prace grabarskie na cmentarzu w Hamburgu. Następnie pracował w stoczni "Howaldtswerke" produkującej łodzie podwodne. Obóz, w którym przebywał został zbombardowany przez lotnictwo alianckie, w skutek czego został bardzo ciężko ranny w głowę i nogę. Leżąc na stosie zmarłych, poruszył się - dał oznakę życia i 21 marca 1945 r. został przewieziony do szpitala cywilnego w Hamburgu, gdzie odmówiono mu leczenia i przewieziono go do szpitala dla jeńców, w którym przebywał w strasznych warunkach - bez opieki lekarskiej - aż do czasu wyzwolenia przez aliantów - ok. 15-20 maja 1945 r. Byli współwięźniowie, którzy byli po wojnie w miejscu obozu twierdzą, że na płycie upamiętniającej poległych w tym bombardowaniu widnieje jego nazwisko.
Numer jeniecki:
222544
Losy po wojnie:
W lipcu 1945 r. opuścił szpital. Do kraju powrócił po okresie długiej rekonwalescencji - w lutym 1946 r. Od marca 1946 r. zaczął pracować w Urzędzie Telekomunikacyjnym w Warszawie, w charakterze technika. W lipcu 1946 r. zdał egzamin na Politechnikę Warszawską, lecz ze względu na niemożliwość pogodzenia pracy zarobkowej ze studiami, był zmuszony na pewien czas zrezygnować z nauki. W czerwcu 1948 r. zawarł związek małżeński. W celu ukończenia studiów, w 1950 r. zapisał się na dwuletni kurs inżynierski zorganizowany przy Ministerstwie Łączności, który ukończył z wyróżnieniem. W czerwcu 1952 r. przystąpił do egzaminu przed Państwową Komisją Weryfikacyjno-Egzaminacyjną przy Politechnice Warszawskiej. Egzamin zdał i uzyskał stopień inżyniera łączności w zakresie techniki łączenia. W Urzędzie Telekomunikacji pracował do lutego 1950 r., po czym został przeniesiony służbowo do Przedsiębiorstwa Robót Telekomunikacyjnych Ekspertyzy Warszawskiej na stanowisko kierownika budowy central telefonicznych, a następnie obiektów telekomunikacyjnych. W 1955 r. powierzona została mu budowa kompleksu urządzeń sygnalizacji alarmowo-pożarowej dla m.st. Warszawy. Była to pierwsza w Polsce tego typu inwestycja obejmująca szereg specjalności jak np. montaż central pożarniczych, budowa sieci kablowej i napowietrznej instalacji ostrzegawczej. Od marca 1959 r. był zatrudniony na stanowiskach kierowniczych w Stołecznej Komendzie Straży Pożarnej. Początkowo na stanowisku kierownika Stacji Obsługi Łączności, kierownika Służby Zaplecza Technicznego, a następnie Inspektora Wojewódzkiego. Jako kierownik Stacji Obsługi Łączności wniósł duży wkład pracy w organizację sieci łączności przewodowej i radiowej, alarmowej oraz dyspozycyjnej dla potrzeb jednostek operacyjnych Państwowej Straży Pożarnej. Był współautorem i wykonawcą publicznej sygnalizacji alarmowo-pożarniczej na terenie stolicy oraz doradcą technicznym z ramienia Stołecznej Komendy Straży Pożarnej do współpracy z Biurami Projektowymi odnośnie rozwiązań elektrycznych, łącznościowych i sygnalizacyjnych. Ze względu na stan zdrowia z dniem 30 listopada 1980 r. przeszedł na emeryturę. W 2001 r. wyróżniony Patentem Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny (nr 27958).
Odznaczenia:
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9.01.1980), Srebrny Krzyż Zasługi (22.05.1968), Warszawski Krzyż Powstańczy (15.12.1982), Krzyż Partyzancki (29.09.1982), Złoty Medal Zasługi dla Pożarnictwa (24.04.1969)
Miejsce (okoliczności) śmierci:
Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w Warszawie. Pochowany 21.09.2006 r. w grobie rodzinnym na Starych Powązkach, kwatera 306
Posiadasz jakiekolwiek dane lub materiały o mieszkańcach stolicy, którzy zginęli lub zaginęli w trakcie Powstania Warszawskiego? Chcesz poprawić biogram lub dodać nowe informacje o ofiarach cywilnych? Zaproponuj zmiany w formularzu. Wszystkie uwagi będą weryfikowanie przez grono historyków Muzeum Powstania Warszawskiego i po weryfikacji uzupełniane w bazie.

Pomóż uzupełnić bazę biogramów

Rok 1935 - rodzice, Matylda i Zygmunt Wawrzyńscy

Rok 1935 - rodzice, Matylda i Zygmunt Wawrzyńscy

Antoni - czwarty od lewej w drugim rzędzie

Antoni - czwarty od lewej w drugim rzędzie

Od prawej młody Antek, w środku wujek Antoni Sadowski (brat matki), z lewej kuzyn Eugeniusz Cieślakowski. Zdjęcie z połowy lat 30.

Od prawej młody Antek, w środku wujek Antoni Sadowski (brat matki), z lewej kuzyn Eugeniusz Cieślakowski. Zdjęcie z połowy lat 30.

Antoni (drugi od lewej) z kolegami

Antoni (drugi od lewej) z kolegami

Antoni w roku 1941

Antoni w roku 1941

Rok 1941 - Antoni stoi oparty o rower

Rok 1941 - Antoni stoi oparty o rower

Antoni w roku 1944

Antoni w roku 1944

Lucyna Mankiewicz - przyszła żona Antoniego, zdjęcie z 1944 r.

Lucyna Mankiewicz - przyszła żona Antoniego, zdjęcie z 1944 r.

Wycieczka w górach - Antoni pierwszy z lewej - w jasnym płaszczu.

Wycieczka w górach - Antoni pierwszy z lewej - w jasnym płaszczu.

Odbudowa Warszawy

Odbudowa Warszawy

Antoni (po lewej) z kolegą

Antoni (po lewej) z kolegą

Antoni ze swoją narzeczoną i jej ojcem Czesławem przed domem na ulicy Targowej 45 - rok 1947

Antoni ze swoją narzeczoną i jej ojcem Czesławem przed domem na ulicy Targowej 45 - rok 1947

Antoni z Lucyną - rok 1948

Antoni z Lucyną - rok 1948

28.06.1948 w dniu ślubu Antoniego Bogusława Wawrzyńskiego z Lucyną Donatą Mankiewicz

28.06.1948 w dniu ślubu Antoniego Bogusława Wawrzyńskiego z Lucyną Donatą Mankiewicz

W podróży poślubnej w Szklarskiej Porębie - 1948 r.

W podróży poślubnej w Szklarskiej Porębie - 1948 r.

1949 - budowa Centrali Telefonicznej w Rybniku

1949 - budowa Centrali Telefonicznej w Rybniku

Książeczka wojskowa wystawiona w 1949 roku

Książeczka wojskowa wystawiona w 1949 roku

1950 - Antoni z kolegami z Politechniki

1950 - Antoni z kolegami z Politechniki

Rok 1951 - od lewej żona Lucyna, obok niej Antoni, po prawej jego siostra Krystyna Bereźnicka ze swoją straszą córką Elżbietą, w wózku Witold - syn Lucyny i Antoniego

Rok 1951 - od lewej żona Lucyna, obok niej Antoni, po prawej jego siostra Krystyna Bereźnicka ze swoją straszą córką Elżbietą, w wózku Witold - syn Lucyny i Antoniego

Dyplom z 1952 r.

Dyplom z 1952 r.

1958 - chrzciny młodszego syna Sławomira

1958 - chrzciny młodszego syna Sławomira

Antoni przy centrali telefonicznej w Straży Pożarnej

Antoni przy centrali telefonicznej w Straży Pożarnej

Spotkanie kolegów "Lelewelczyków" - Antoni czwarty po lewej na górze

Spotkanie kolegów "Lelewelczyków" - Antoni czwarty po lewej na górze

Antoni (po prawej) w Straży Pożarnej

Antoni (po prawej) w Straży Pożarnej

1961 - Antoni z synem Sławkiem w Kozienicach

1961 - Antoni z synem Sławkiem w Kozienicach

Antoni (pierwszy po lewej w pierwszym rzędzie) ze współpracownikami ze Straży Pożarnej

Antoni (pierwszy po lewej w pierwszym rzędzie) ze współpracownikami ze Straży Pożarnej

1993.08.30  - spotkanie "Lelewelczyków", od lewej Jadwiga Ogiejm-Oheim - żona Janusza, Danuta Skiba - żona Zdzisława, Lucyna Wawrzyńska - żona Antoniego, obok niej Antoni i Zdzisław. Stojący pierwszy po lewej to Andrzej Szczęsny Borodzicz, a obok niego Janusz.

1993.08.30 - spotkanie "Lelewelczyków", od lewej Jadwiga Ogiejm-Oheim - żona Janusza, Danuta Skiba - żona Zdzisława, Lucyna Wawrzyńska - żona Antoniego, obok niej Antoni i Zdzisław. Stojący pierwszy po lewej to Andrzej Szczęsny Borodzicz, a obok niego Janusz.

25.12.1996 - Antoni z żoną Lucyną i wnukami - na kolanach Antoniego najmłodszy Filip 6,5 roku, na kolanach Lucyny starszy Krzysztof 12 lat, a nad nimi wnuczka Monika 19,5 roku, a obok niej z prawej najstarszy wnuk Adam 23 lata i młodszy od niego Piotr 21 lat

25.12.1996 - Antoni z żoną Lucyną i wnukami - na kolanach Antoniego najmłodszy Filip 6,5 roku, na kolanach Lucyny starszy Krzysztof 12 lat, a nad nimi wnuczka Monika 19,5 roku, a obok niej z prawej najstarszy wnuk Adam 23 lata i młodszy od niego Piotr 21 lat

21 września 2006 r. - nabożeństwo żałobne w kościele św. Karola Boromeusza na Powązkach

21 września 2006 r. - nabożeństwo żałobne w kościele św. Karola Boromeusza na Powązkach

21 września 2006 r. - nabożeństwo żałobne w kościele św. Karola Boromeusza na Powązkach

21 września 2006 r. - nabożeństwo żałobne w kościele św. Karola Boromeusza na Powązkach

Nasz newsletter