Urodził się w 1898 roku w Warszawie jako syn Katarzyny i Józefa, właścicieli młyna na Powiślu.
12 października 1916 roku wstąpił do Związku Zawodowego Fotografów Królestwa Polskiego; zachowana legitymacja dokumentuje opłacanie składek do roku 1922. Współpracował z Ajencją Prasowo-Fotograficzną „Propaganda” Mariana Fuksa działającą dla MSW, co potwierdza zaświadczenie z 1925 roku. 22 czerwca 1930 roku wziął ślub z Heleną Zagajewską. Ceremonia odbyła się w kościele pw. Wszystkich Świętych na pl. Grzybowskim. Mieli dwie córki, Irenę i Marię. Toczyłowski zainteresował fotografią swojego zięcia, męża Marii, i został jego nauczycielem. Starsza córka umarła wkrótce po wojnie.
Do wybuchu wojny Toczyłowski pracował jako elektrotechnik w Teatrze Rozmaitości. Nie porzucił jednak swojej pasji. Zachowały się fotografie z września 1939 r., na których utrwalił najpierw przygotowania do obrony Warszawy, potem zniszczenia stolicy wskutek nalotów bombowych.
Podczas okupacji pracował w prywatnym zakładzie fotograficznym w Sochaczewie. Nie brał udziału w Powstaniu Warszawskim, natomiast udokumentował obchody jego pierwszych rocznic.
Ulubionym aparatem Toczyłowskiego była Leica; aparatem własnej konstrukcji robił efektowne zdjęcia panoramiczne. Od 1946 do śmierci w 1968 roku fotograf pracował w Teatrze Polskim, prywatnie utrwalając na kliszy przedstawienia i występujących w nich aktorów. Pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach.
Władysław Toczyłowski pozostawił po sobie zróżnicowany zbiór negatywów, w również szklanych, odbitek pozytywowych, oraz kilkanaście klatek filmu kolorowego.
